sönmez karakurt

• en sevdigim iki karikaturistten ilk kesfettigim. ikinci kesfimden^* ayrildigi bircok nokta var: en belirgini vakur bir durusu olmasi. yigit ozgur gibi oldugunuz yerde hoplatmiyor ama hic sasmadan her karesinde gulumsetebiliyor. "dogru soze ne denir?" hissiyati olusturuyor. yigit ozgur karesini baloncuklara bogarken sonmez in karelerinde konusma balonundan eser yok. kargacik burgacik olmasiyla ayri bir ictenlik kazanan gozlem cumlelerindeyse yigit ozgur diyaloglarinin sizofrenik havasinin aksine ilimli huysuzlugu, bir o kadar da naif babacanligi goruyorum.