little children

• güzel başlayan, fena gitmeyen, sonunda sıçan, biraz kafası karışık film.
  
  handikapı birden fazla hikaye anlatmaya çalışırken buralarda dağılması ve sonda bunları toparlayamaması. sapığın hikayesi gereksizdi mesela, konuyla da ilgisizdi. keza eski polisinki de öyle. böyle kör parmağım gözüne mesajlardan oldum olası hiç hazzetmem.
  
  çocuklar sevimliydi. sona doğru esas oğlanın yaptığı hareket saçma kere saçmaydı. bir de amerikan taşrası deyip duruyorlar ya hastasıyım. yeşillikler içinde müstakil evler, garajlar, parklar, bahçeler, havuzlar, kocaman arabalar. yerler öyle taşrayı.
  
  filmde gömülen kadınların çalışmamak dışında büyük bir kusurlarını göremedim. her iki kadın da eşleriyle cinsellikleri olmayan, sonra eşler öyle veya böyle kendi çözümlerini bulmaya kalkınca şaşıran tipler. biri internetten çamaşır sipariş edip yüzüne takıyor ve asılıyor, öteki başka bir kadına gidiyor. biz de gülüyoruz, ayıplıyoruz. tamam şık durmuyor, bence de doğru değil her ikisi ama ne yapsın bu adamlar? bu şakayı makayı bırakıp hepimizin ciddiyetle üzerinde düşünmesi gereken bir konu. bütün bir insanlık hayatı boyunca köşe kapmaca oynuyor. tanıdığım hiçbir evli çift doğru düzgün sevişmiyor. neden? bu işte bir tuhaflık yok mu?
  
  parmak basıp kaşıdığı yer doğru filmin özetle, akışta boğulmuş biraz. yine de bütününe 6,5’tan 7/10 diyelim.
  
  filmin en iyi sahnesi looser eleman gol attığında, orada olup kendisini izlediğini bilmediği kate ablanın kendi kendine çılgınca sevindiği andır bu arada.