lokanta

• türkiye'de iyi lokanta nedir?
  
  biraz kafa yoralım bakalım. bana kalırsa lokantanın sahibiyle müşterilerinin benzer ortamların adamları olması, o lokantanın kaliteli iş sunmasını ve müşteri nezdinde de muteber olmasını sağlıyor. birkaç kategorik ayrımla örnekleyeyim, en sevdiklerimden.
  
  esnaf lokantaları: büyük çoğunluğu iyidir. adı üstünde. sahibi de, açşısı da, yemek yiyeni de esnaftır. toplumda ağız tadını en iyi bilen kesim. yeni bir şehre gittiğimde, bir dükkana dalıp nerede yemek yediklerini sorarım. benim nerede yemek yemem gerektiğini değil, kendilerinin nerede yemek yediklerini. böylece turistik ve vasat bir yerin değil, kendi gelişmiş damaklarının sevdiği bir adresi verirler. hiç de şaşmaz, yemek güzeldir.
  
  bohem takımının açtığı mekanlar: aynı parola. istanbul cihangir'de, ankara samanpazarı'nda, bodrum gümüşlük'te olsun farketmez. mekanın sahibi de, geleni gideni de aynı ortamlardandır. aralarında sınıfsal, maddi, kültürel fark yoktur. komün gibidir, yani iyidir.
  
  meyhaneler: fasıllı masıllı, gürültülü eller havayalı zamane meyhaneleri değil aman ha, usturuplu, eski usul, sessiz meyhaneler. bir akşamcının açtığı, müdavimi efendi takımından, yol yordam adap erkan bilir akşamcıların hemhal olduğu alçak sesli, koyu demli muhabbet ortamları. bodrum'daki bir tanesi mesela, tam benim kafama uygun: herkes gider mersin'e ben giderim tersine hesabı, yazları kapalı. turist avlamak için yazı dört gözle bekleyen sivri dişli, dolar işaretli gözlü gelgelci tayfasının zihniyetinden çok uzakta bodrumlu bir kaptanın, turistler çekilip gittikten sonra eylül ortası açıp haziran ortasında kapattığı, bodrum'un yerlileriyle, arkadaşlarıyla, dostlarıyla, benim gibi meraklılarıyla dolu soylu mekanı.
  
  mantıcı, gözlemeci, çi börekçi: başındaki ablayla müşterinin tek ve yeterli ortak noktası: hamur sevmek. açmayı da, pişirmeyi de, yemeyi de. - eline sağlık huriye abla. - afiyet olsun ablacım. bu kadar.
  
  iyi cumartesiler, sevgili okuyucular.