mutlu olma sanatı

• biraz evvel bitirdiğim bertrand russell kitabı. 1930 yılında basılmış olmasına rağmen verdiği mesajlar ve yaptığım çıkarımlar ile güncelliğini halen koruyan harika bir eser, başucu kitabı hatta.
  
  aurelius'un düşünceler kitabından aldığım tadın ve öğrendiğim şeylerin çokça benzerini verdi bana. ilk bölümünde mutsuzluğun sebeplerinden -heyecan, can sıkıntısı ve çekememezlik gibi- bahsederken ikinci kısımda ise mutlu olmak için neler yapabileceğimizden -severek yapılan bir çalışma, hobiler ve sevgi- bahsediyor.
  
  genel itibariyle dış etmenlere değinmeden kendi iç dünyamızda ve düşüncelerimizde yapabileceklerimizden bahseden russell kitabı böylelikle ucuz kişisel gelişim kitaplarından da ayırmış oluyor. yani sihirli bir değnek ya da ne bileyim bir anda her şeyi değiştirecek tek kitap değil de gerçek bir kitap okuduğunuzu hissediyorsunuz.
  
  kitaba puanım: 5/5
  
  birkaç alıntıyla bu kısa yazımı sonlandırmak istiyorum;
  
  "istediklerimizin bazılarını elde edememek mutluluğun temel koşuludur."
  
  "bir noktaya kadar paranın da mutluluğun artmasında etkili olduğunu yadsımıyorum, ama o noktadan sonra arttıracağını da sanmıyorum."
  
  "bizim, atalarımızdan daha az canımız sıkılıyor ama can sıkıntısından daha fazla korkuyoruz."
  
  "akıllı insan, sorunlarını gerektiği zaman düşünür: başka zamanlarda ise başka şeyler düşünür; gece hiçbir şey düşünmez."
  
  "erkeklerin kadınların dış görünüşlerine bakarak sevmelerine karşılık, kadınlar erkekleri karakterleri için sevme eğilimi gösterirler. bu noktada, kadınların erkeklerden üstün olduğunu belirtmek gereki, çünkü onların erkeklerde aradıkları nitelikler, erkeklerin onlardan aradıkları niteliklerden üstündür. ama iyi bir karaktere sahip olmanın iyi bir görünüşe sahip olmaktan daha kolay olduğunu hiç sanmıyorum; hiç değilse kadınlar, iyi bir görünüşe sahip olmak için ne yapmak gerektiğini, erkeklerin iyi bir karaktere sahip olmak için ne yapmak gerektiğini bildiklerinden, daha iyi bilirler."
  
  "eğer birbirimizin düşüncelerini okuyabilseydik, bence bunun ilk sonucu, bütün dostluklar sona ererdi; ikinci sonucu çok iyi olurdu, çünkü arkadaşsız bir dünya çekilmeyeceğinden, insanlar birbirleri hakkındaki gerçek düşüncelerini saklama gereksinimi duymadan dost olmayı öğrenirdi."