özlenmediğini bilerek özlemek

• özlenenden bağımsız bir özlem türüdür.
  
  özleyenin yüreğine bağlıdır tamamen.
  ama özlenen bunu bilmez, gereksiz bir kendini beğenmişlikle karşılar bunu.
  oysa ki bir bilse, şu anda bulunduğu olimpos'un tepesine onu "özleyen" çıkartmıştır.
  özleyenin duyduğu özlemdir aslolan.
  ona o hayali tepeye kurulmak ve orada kibirlenmek kalır.
  özleyene oradan bakmaktadır ya, bu kibir ondan.
  ama o anda, o özlem anında, özlem sürdüğü zamanlarda,
  o tepesine tünediği olimpos da özleyenin imgesel dağıdır.
  ya çekiverse o dağı altından?
  özleyen kırılmışsa, kırgınsa, dargınsa?
  yeter demişse? yetsin demişse?
  belki de çekmez dağı özlenenin altından, çekmeye değer bulmaz.
  ama ömür billah orada unutur...
  özlemin de özlemenin de bir sonu olabilir pekala...
  özlemeyi bırakır sonunda.
  dönüp bakmaz.
  "özlenen" onu bir zamanlar özleyene hasret; kalır oralarda.
  bir daha böyle sevilir mi elleri?
  bir daha böyle özlenir mi öpmeleri?
  bir daha böyle beklenir mi yolları?
  bir daha böyle...
  bir daha...
  bir...
  ...