sabah yolda sigara içen primitif kitle

• sabah uyandım. uykuya doymamış bedenimin kahvaltıda yediğim bir kaç şeyin üzerine benden istediği tek şey bir dal sigara. soğuk bir sonbahar sabahının klasik atmosferi. koşturan insanlar, araç trafiği. kalabalığın içinde kocaman bir yalnızlık. salına salına işe giderken paketten bir dal çıkarıp dudaklarıma sıkıştırdım. çakmağın aleviyle çıtır çıtır yanıyor. ciğerlerime çektiğim duman hava soğukken pek bir güzel üfleniyor. soba gibi tütüyor. yalnızlığıma yalnızlık katıyor. üç günlük ömrümde saf mutluluğu tattığım nadir anlardan. beni rahat bırakın. ölüp gideceğim zerre kadar biz iz bırakmadan yeryüzünde.
  
  edit: bir an önce öl diye mesajlar alıyorum teşekkür ederim. en azından mutlu ve özgür öleceğim dostlar. ölünce her sabah ışıklarda kokladığım leş parfüm kokularınızdan da kurtulacağım. otobüste höyküre höyküre telefonla konuşan kokoşun sesini bir daha duymamak güzel bir şey olsa gerek. otobanlarda yiyip yiyip yollara ambalaj atan öküzlere de burdan selam olsun ölmeden. doğaya insanlara çoğunuzdan daha saygılıyım. sırf o yüzden diyorum ya zaten, beni rahat bırakın.