aşk

• aşk yıkıcı bir tanrıdır.
  
  kanla beslenir, kurban ister...
  
  insanın mütedeyyin bir aşık olduğunu iddia edebilmesi için, kendini aşkın içine yedirmesi; aşkın, gururunu ufalamasına, varlığını kanayan yüzlerce parçaya ayırmasına ve yeniden tanımlamasına izin vermesi gerekir.
  
  sıcaklığı kalbinizi ısıtan oyunbaz bir alev değildir aşk; evinizi, siz içindeyken ateşe verir, küllerini de savurur.
  
  “büyüdükçe” ateisti olduğumuz bir ilahtır.
  
  artık iyice sivrilmiş köşelerimize, parlatılmış egolarımıza, bi halt zannettiğimiz kıymetli “ben”liğimize sarılıp, olanca şımarıklığımızla reddederiz kurban vermeyi...
  
  kendimize sarıldıkça, cennetinden sürülürüz.