babalar ve oğullar

• bazarov adında pek renkli (!) bir karakter barındıran turgenyev romanı. kitabın bugün okuduğum bölümündeki şu diyalogda verdiği cevapla ilk kez sempati besleyebildim kendisine:
  
  -söyler misiniz, yevgeniy vasilyeviç, sözgelimi müzik dinlerken, sevdiğimiz insanlarla güzel bir akşam geçirirken, onlarla sohbet ederken duyduğumuz haz neden daha çok bir yerlerde var olan büyük bir mutluluğun yansımasıymış gibi gelir bize?
  
  +deyimi bilirsiniz: "mutluluk bizim olmadığımız yerdedir."