geceye bir şiir bırak

• hiçlik'te bulaşalım sevgilim, oturup konuşalım
  dört yanımız dizboyu insan
  yağmurdan bile usanalım
  yağmurla sevişirken
  
  bende inanmaların çağı geçti
  sende sanki ilkbahar
  bizimkisi karşıtların birliği
  böyle sevgili olunur herhal
  
  nihilist bir otobiyografi
  buldum iç cebime astım
  ben de bir kelimeyim ölümün dağarcığında
  türkiye benim yurdum
  
  hiçlik'te buluşalım, öpüşürken göz kırpalım
  başağrısı çekelim üç gün üç gece
  yalnızlığın sularını bulandıralım
  görünmesin bir şey geride
  
  ben ki boynumda süpürgeler taşırım
  ardımdan gelenler ırgalamaz
  hiçlik'te buluşalım ve konuşmayalım
  dünyaya çarpan yürek onmaz
  
  hızla yaşadım genç ölmedim
  bir koşuymuş yaşam geç anladım
  otuzu geçiyorken saate baktım
  ben yanlız bir adamım tırnaklarım uzamaz
  
  beni kimseler sevmez...^*
• oğlum öyle yorulduysan dinlenmekle geçmez
  ulan böyle iyi değil yine de fark etmez
  kahve içip sohbet etmek işime gelmez
  senin bütün sikik güzelliğin hiç aklımı çelmez
• hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
  bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan
  koşar gibi yürüyüşün
  karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün
  
  hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
  uzak uzak yıldızlarla çevrilmiş kainatin
  karanlık boşluklarında akıp giderken zaman
  
  adımla nasıl berabersem öylece beraberiz
  seninle her saat seninle her dakika seninle her saniye
  gönlümüz mutluluğa inanmış olmanın gururuyla rahat
  koltuğumuzun altında birer dinamit gibi kellemiz
  ve sonra her zaman her ölümlüye
  aynı şartlar altında kısmet olmayan
  gerçekleri görmenin aydınlığı alınlarımızda
  
  hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
  sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın
  (bkz: atilla ilhan)
• "bir gece sabaha karşı en kilitli kapılarım açılacak,
  yalnızlığımdan çıkıp gideceğim.
  ne sensiz kalırsam korkusu ne kitaplarda altını çizdiklerim...
  ne alkol tutabilecek beni ne de ölüm telaşı.
  bir gece sabaha karşı..."
  
  (bkz: attila ilhan)
• ...
  
  anılarda görünür, düşlerde görünmez insan
  düşlerde görünen anlamlardır
  özelliklerdir bir de belli belirsiz.
  ve
  insansız anı yoktur. var mıdır?
• beklenen
  ne hasta bekler sabahı,
  ne taze ölüyü mezar.
  ne de şeytan, bir günahı,
  seni beklediğim kadar.
  
  geçti istemem gelmeni,
  yokluğunda buldum seni;
  bırak vehmimde gölgeni
  gelme, artık neye yarar?
  
  necip fazıl kısakürek
  ...
• tanıdım seni
  
  seni yalnızlığından tanıdım
  kirpikleri kırık çocuk
  çiğneyip durduğun dudaklarından.
  gözlerin küllenmiş yangın yeriydi
  bir eylül göğünün bulut kümeleri
  donuk bakışlarında;
  hüznün nasıl da benziyordu
  benim ilk gençliğime
  
  ellerinden tanıdım seni
  yüreğinin yansısı tedirgin ellerinden.
  bir uzak boşluğa yağmur yağıyordu
  -anılardan anılara ince çizikler…-
  yüzün bir türkü sonrasının
  kederli dalgınlığında;
  güldün mü, ben mi yanıldım, bilemiyorum
  ağıt gibi bir alay dudak uçlarında
  gücenik duruşundan tanıdım seni.
  
  seni kendimden tanıdım çocuk;
  yüreği sürekli çiğnenen bir yol
  gövdesi acılardan acılara köprü…
  biraz öfke, biraz umut, çokça onur
  olan kendimden.
  eğildim öptüm yıkık alnından
  uzaktın, kıyamadım sessizliğine
  biraz daha dedim içimden, biraz daha;
  gün olur, onuru güzel çocuk
  acı da yakışır insanın yüreğine.
  
  (bkz: şükrü erbaş)
• kendi olarak, sana gelen
  sana gereksinimi olmadan, seni isteyen
  sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen
  kendi olmasını, senin ile olmaya bağlayan
  o, işte...
  
  oruç aruoba
• körse eğer gözün,
  aydınlığı gündüzün,
  karanlığı gecenin,
  senin için fark eder mi.
  kambur ise sırtın,
  kuş tüyünden olsa yatağın,
  sana rahat gelir mi.
  tıkır tıkır çarpsa kalbin,
  sevgi nedir bilmemişsin.
  hiçbir gönüle girmemişsin.
  sana canlı denir mi.
  sana insan denir mi.
  
  . . . ismail oral . . .
• bir gece habersiz bize gel
  merdivenler gıcırdamasın.
  öyle yorgunum ki hiç sorma
  sen halimden anlarsın.
  sabahlara kadar oturup konuşalım
  kimse duymasın,
  mavi bir gökyüzümüz olsun, kanatlarımız
  dokunarak uçalım.