• oğlum minicikken daha nefessiz kaldı ve onu hastaneye nasıl götürdüğümü hatırlamıyorum bile. evde olanlar, ambulans, evden nasıl çıktığım...

    evde mosmor olan suratını ve sonra acilde onu bir doktorun kucağına verip yere yığıldığımı hatırlıyorum sadece.

    o zamandan bu yana seviyorum hastaneleri ve oraya dair her şeyi. tuzsuz yemeklerini ılık çaylarını ilaç kokularını kan lekelerini serum torbalarını seslerin yankılandığı boş koridorları ameliyattan çıkmış üstü başı kan içinde doktorları sus işaretine rağmen topuklu giyen hemşireleri...

    oraya dair ne varsa güven veriyor.
  • kıvamı tutturulmayan aceleden ya tam demini almamış ya da hep geç icildiginden bayatlamış genelde kagit bardakta sunulan,kimi zaman bunlara rağmen en gerekli anda var olduğuna sukredilen, tek başına tadı olmayan ancak keyifli olduğunuzda tüm bunlara rağmen tadı sorgulanmayan içecek.
hesabın var mı? giriş yap