island

• izlandaca izlanda.
• new model army şarkısının sözleri:
  the wind blows keen across the ridge
  black against a charcoal grey
  we climb up here by the winding path made so long ago
  in the valley below the last few lights
  glow just like the embers of a fire
  we begin to remember, we begin to remember
  
  we came by the sea and we took the land
  we spread out across the plains
  and on and on to the mountains
  until there was nothing left to conquer
  the sound of chopping trees echoed through the woods
  we built the ships and the houses
  and the bridges and the fortifications
  until there was nothing left to build with
  now in the silver grey dome of the sky
  the birds fly home for winter
  and we all come down to the shore and stare across the waves
  we've got to get off the island
  
  we carved monuments to the angry gods
  we hauled stone across the deserts of our own making
  from the standing stones to the villages
  to the shining palaces looking out over the water
  the soil is growing thin, the yield running low
  there's too many of us here, too many of us here
  and now ragged ribbons of rain sweep in
  as the birds fly home for winter
  and we all come down to the shore and stare across the waves
  we've got to get off the island
• aldous huxley' in ütopik, kapitalizmin henüz giremediği - ama ramak kaldığı- uzak bir adada yaşayan topluluğu anlattığı romanı. çocuklara asıllarının dışında bir de dışarıdan ebeveynlerin atandığı, koruma altına alındığı, özgürlükçü, çocuk yetiştirmeyi yemek tarifi gibi betimlemesiyle aklımda kalmış, hatta betimlemeyi bir sunumda da kullandığım, mutlaka okunması gereken kitap
• aldous huxley'de hep görülmüş takıntıların^* yine yer yer gözlemlendiği ama bunların yanında kendisinin son mirası da sayılabilecek olan harikulade roman. eserde huxley "tantrik agnostisizm" kavramını yüceltir, budizmin saçmalıklar barındırdığını ama yine de özünde mantıklı olduğunu söyler, budizm ile kendisine, agnostisizm ile de dedesine^* selam çakmayı ihmal etmez böylece. dualizmi, yani temel zıtlıkları^* eleştirir; insanların "konuşmalara, simgelere taptıklarını" söyler ki çok iyi de eder. doğada varolmayan ve dolayısıyla sadece dilde yaşama imkanı bulan, ama bizim doğayla karşılaşmamız sonucunda inşa ettiğimiz dilsel sembollerden birisi olan "zıtlık", "dualizm" kavramlarını eleştirir:
  
  "ikicilik (dualizm)... onsuz yüksek nitelikli edebiyat gelişemez. onunlaysa, mutlu, iyi bir yaşam kesinlikle mümkün değildir." (huxley, aldous, 1999, ada, istanbul, ayrıntı yayınları, s:195.)
  
  dil hapishanesi gibi olan tüm medeniyetin üzerine kurulduğu erkek/kadın, iyi/kötü, birey/toplum gibi zıtlıklardan ve soyutlamalardan pek hazzetmez huxley. halbuki tüm insanlar ise maddede karşılığı olmayan dilsel sembolleri sanki bayram harçlığı kapıyormuş gibi yaşam amacı haline getirirler. ayrıca spinoza'ya yapılan atıflardan da anlaşılabileceği gibi teoloji ile arası da hiç iyi değildir bu pala adası sakinlerinin. teolojinin bu yaşamı cehenneme çevirirken öbür dünyada da bir cehennem vaat ettiğini, martin luther ve aziz augustinus gibi teoloji kurucularının tüm çocuklukları boyunca dayak yediklerini, tüm dini de insansı bir zorbalık ve tahakküm üzerine kurduklarını söyler (yanına da ekler, o zamandan beri "tanrı" kavramı "insanlığın kolektif kıçına tekme atıp durmakta.") huxley'in sözcüsü gibi olan pala sakinlerinden birisi, insanların yüzde doksanının isa mesih'in adını bile duymadıkları için onları cehenneme göndereceğini söyleyen bir tanrının pek de mantıklı olmadığını ifade eder (bu sebeple "organize din" yerine "organize paranoya" ifadesi kullanılıyor metinde.) köpeği şiddet ve koşullanma ile eğitip yaşatmaktan ibaret olan bir "pavlovcu din"den rahatsız olsa da huxley'in ütopyası da yine bu endüstrisever ve dindar kişilerce yok edilme riski altındadır. albay dipa adayı işgal planları yapmaktadır ve adada savunma yapacak bir ordu yoktur; yani pasif direniş dışında karşı koyma şansları sıfırdır pala adası sakinlerinin (huxley'in brave new world'ün 1952 önsözünde belirttiği gibi "yazacak olduğu" ütopya pyotr alekseyeviç kropotkin'in mutual aid'i ve henry george iktisadı üzerine kurulu olacaktı, ada'nın işgal sebepleri arasında bu sistem yatıyor.) işgalin öncesinde ise bahis konusu edilen bu dilsel olarak inşa edilmiş dualizmin yaşamı mahvetmesine daha sonra ironik olarak bir defa daha atıfta bulunur romanın protagonisti will farnaby:
  
  "albay dipa her şeyi yoluna koyacak. pala işgal edilip savaş, petrol ve ağır sanayi yerleşince, hiç kuşkusuz edebiyat ve tanrıbilimde altın çağınızı yaşayacaksınız." (huxley, aldous, 1999, ada, istanbul, ayrıntı yayınları, s:196)
• süper ötesi bir the whitest boy alive şarkısıdır. rules adlı ikinci albümlerinde bulunur. albümün son şarkısıdır. kapanışa yakışan bir şarkıdır. ayrıca "telecaster nedir, sesi nasıl birşeydir?" konulu tezlerde mutlaka kullanılması gereken bir şarkıdır. (gerçi komple rules albümünü de kullanabilir)
  
  when i got back along my road,
  all the trees had come out the screen.
  nobody called for many days.
  i was left in my little world.
  lived through the smell of painted floors,
  echoing the sound.
  off running water through the pipes,
  and posters falling down.
  
  when i woke up the second day,
  all the noises have disappeared.
  down the street i chose a path,
  and walked to the end of it.
  of all the words you sent to me,
  there was one that i couldn't bear.
  one that for me meant everything,
  i think you got mixed up with care,
  taking care, taking care.
  live on the island.
  live on the island.
  live on the island.
  live on the island.
• the whitest boy alive'in tartışmasız en güzel şarkılarından biri, bütün gün dinle yine sıkılmazsın. ritim aklından çıkmaz. repeate al farketmeden 10 kere dinlersin.
• king crimson şaheseri.
  parçayı yaşamak lazım; yalnızlığın, aşkın sadece sana ait olan kısmıyla.
  
  türkçe sözler ;
  
  denizle çevrelenen toprak, nehir ve ağaç
  dalgalar kumu adamdan süpürüyor
  güneşbatışlarım soluyor
  tarlalar ve çıplak alanlar sadece yağmur bekliyor
  tohumlardan sonra, gelgitleri savuşturan
  yüksek dirençli duvarlarımı aşk aşındırıyor
  rüzgarı adama taşıyor
  
  çıplak granit, martıların havalandığı,
  aktığı yere tırmanıyor
  kederli çığlıklar adamın üstünde kayboluyor
  şafak gelinimin örtüsü, ıslak ve soluk, eriyor güneşte
  aşkın ağı örüldü- kediler avını arıyor,fareler kaçıyor
  kırık yaban güllerini taçlandır baykuşların beni tanıdığı yerde
  eflatun gökler
  adama dokunuyor
  bana dokunuyor
  
  dalgaya dönüşen rüzgarın altında sonsuz huzur
  adalar, cennetin denizinin altında ellerle birleşiyor
  
  taşın parmakları gibi karanlık liman iskelesi
  aç bir şekilde adamdan uzanıyor
  kaptanın sözlerini kavradılar- inciler ve su kabakları
  sahilime yayılıyor
  aşkta eşit, aşk çemberinde bağlıyım
  toprak, nehir ve ağaç denize geri döndü
  dalgalar kumları adamdan ve benden süpürüyor..
• king crimsonun 1971de çıkardığı albümü.
• efsane olmayı kıl payı kaybetmiş huxley eseri. huxley cesur yeni dünya'da okuru distopyaya hapsettiği fikrine kapılmış sonraları. ve hep kafasında bir ütopya yazmak varmış. kendi kitabının anti-tezini yazmaya, okura ütopya sunmaya o kadar saplanmış ki bu eserde, kurgu yoğun bilginin yanında yitip gitmiş. bunun farkında olduğu da çok belli, yalnızca uzun ve değişken betimlemelerle bilgiye ara verebilmiş kitapta. biraz kurgu edebiyatla uğraşan herkes bu kaçışı fark eder. eğer -bilgiyle at başı gitmese de- kurguya biraz daha önem verseymiş çok başka bir eser olacakmış. ha bana kalırsa bu haliyle bile benim için cesur yeni dünya'dan daha değerli. çünkü kitabın bir ruhu var.
  
  "dikkat! burada ve bu anda çocuklar... burada ve bu anda!"
  
  edit: kitabı okurken sıkıcı bulursanız, kendinizi bir deneme kitabı okuyormuş gibi düşünün. ama kesinlikle okuyun, o uzun diyalogların içinde birçok konu hakkında huxley'in enfes görüşleri yatıyor.
• michael kors marka, yazı ve denizi hatırlatan parfüm.