• çoğunlukla islâmî dinî inançları, ayet ve hadisleri, tasavvufî ögeleri kendisine konu edinen kuralcı ve idealist bir şiir. literatürde dört döneme ayrılarak incelenmekte.
    a) 1451'e, fatih'e kadar süren kuruluş devri,
    b) 1512'ye, yavuz'a kadar süren geçiş devri,
    c) 1603'e, ı. ahmed'e kadar süren klasik devir ve
    d) 1748'e, ıv. mehmed'e kadar süren sebk-i hindi devri.
  • bazıları o kadar zorlamadır ki postmodern şiirler ve progresif şiirler bile bu kadar kötü olmuyor. yani yahya kemal beyatlı gibi yıllarca bir kelime bekleyerek titizlikle aruz ölçüsü güdülerek yapılan, sanattan taviz vermediği gibi anlamdan da bir şey kaybetmeyen şiirleri hep -bi- daha çok severim. yani bir akıma bağlı diye tüm şiirleri güzellemek de kötülemek de pek yerinde bir tespit olamaz.
  • klişelerle dolu bir sınırın içinde nasıl bu kadar eser ortaya koyulur ve yine nasıl bu kadar tutulur akıl almaz.

    postmodern edebiyata bak. sınır yok. peki ne var ?
    hiç.

    ha klasik şiiri sevmem o ayrı.
  • türk şiiri demeye şâhit ister. zîrâ türkçeden çok arapça, farsça kelimeler, tamlamalar vardır. melez bir dildir, hoş değildir.
  • sayılı şair hariç “klasik çeviri şiiri” de denilebilir.
hesabın var mı? giriş yap