olmasaydı o bulut

• eylülde mavi bir gündü
  genç bir erik ağacının altında sessiz
  sardım onu, solgun bir aşktı
  kollarımda tatlı bir düş
  ve üstümüzde güzel yaz göğü
  bir bulut vardı uzakta
  öylesine beyaz ve öylesine yukarda
  sonra baktım, sanki hiç yoktu
  
  aylar geçti o günden sonra
  şöyle ya da böyle sessiz
  erik ağaçlarının hepsi kesildi
  sorarsan, aşka ne oldu
  anımsayamıyorum derim
  ama bilirim ne düşündüğünü
  yüzünü unuttum gerçekten
  tek bildiğim, onu öptüğüm o zaman
  
  öptüğümü de unuturdum
  olmasaydı o bulut
  anıyorum hala ve hep anacığım
  bembeyaz ve uzak
  erik ağaçları belki yine çiçek açar
  belki o kadının şimdi yedi çocuğu vardır
  o bulut yalnızca bir dakika göründü
  başımı kaldırdığımda uçup gitmişti.
  
  bertolt brecht