• gazetede gencecik yaşta ölen birisini görüp ismini facebookta aratma eylemi..o hesaba bir daha kimsenin giremeyeceğini düşünüp, daha bir kaç saat önce yaptığı yorumları okumak. onları yazarken bir gün sonra öleceğini bilmediğini düşünmek... sonra kendi profilinize girmek ve bir an için ölümü hissetmek, ölen için üzülmek...hele bir de saçma sapan şeylere kafayı taktığınızda bunu yaparsanız hayatın ne kadar boş olduğunu anlar, kendinize gelirsiniz..
  • aslında yazmak istediğim başlık bu olmasa da başlık açmak istemedim nedense. ölümsüz facebook hesapları demek isterdim.

    ölüp gittikten sonra kalan ve sonsuza uzanan hesaplar gibi. yaşlı, genç fark etmez, artık herkesin bir hesabı var. öldükten sonra dertten tasadan sıyrılan, sonsuza seda bırakan hesaplar. facebook türkiye'de kapanacakmış, kapansın kime ne, yaşasın sonsuzluk.
  • psikiyatrik sorunlarınızın yoksa bile oluşmaya başladığını gösterir.
  • sırf bir gün bana da yapılacağını bildiğimden facebook hesabımı kapatmak isteme nedenim. ne bileyim, insanların "aa bak 3 gün önce okey oynamış" falan gibi yorumlar yapmasını istemezdim. zaten resim çektirmeyi de sırf bu nedenle pek sevmem ya..
  • ölüm haberlerinde geçen isimlerden ziyade facebook'ta, twitter'da ekran görüntüsü alınmış kapaklar, tweetler, durum güncellemelerine bakarım, bakar vay anasını bu bunu nasıl yazmış derim.
  • ismet özel'in üç firenk havası şiirinde ürperterek değindiği merak duygusu.

    "bize ne başkasının ölümünden demeyiz
    çünkü başka insanların ölümü
    en gizli mesleğidir hepimizin
    başka ölümler çeker bizi
    ve bazen başkaları
    ölümü çeker bizim için."

    belki de alakası yoktur bilemiyorum. ismet özel bu.
  • duygulandırır.
hesabın var mı? giriş yap