encre

görgü kuralları

değişiyorlar...

- çikleti çakkada çakkada çiğnemek, kendimizden büyük birinin gözlerinin içine bakarak patlatmak,
- terlikleri fışır fışır yere sürterek yürümek,
- evin önüne gelince yukarı çıkmak yerine dat daat daaattt diye kornaya abanmak,
- işyeri ortamında "ayşe hanım", " kamil bey" gibi beyli hanımlı konuşmamak, "canikom, şekerim, ayol" gibi profesyonel sözcükler sarf etmek, birini çağırmak adına telefon edip gelmesini rica etmek yerine koridora bağırmak "ayyyyşeeeee bi geeellllll",
- ben falan yere gidiyorum diyen birine bana da şunu bunu alır mısın diyerek samimiyet dozajlarını aşarak siparişler vermek,
- alışılagelen kuralları çiğnediğinin farkına varmamak,
- nezaketen ikram edilen şeker, çikolata üstüne atlamak ve bir tane ile yetinmeyip avuçlamak, kahveyi/çayı höpüüürt diye sesli bir nefesle içmeye çalışmak,
- kapı açıp hanımlara yer vermek yerine önden atlamak, asansör beklerken arkadan gelip öne geçip sizin önünüzdekini saf dışı bırakmak...

ve daha niceleri. biz mi kabalaşıyoruz yoksa aldırmaz insanlar nasılsa mı diyoruz bilemiyorum. ancak genelleşmeler sonucu görgüsüzlük kuralları görgü haline dönmekte zamanla.

(bkz: degisen zamanlar ve adab i muaseret kurallari)

devamını okuyayım »