• sensiz geçen 61. gün alice. ne çabuk geçti diyorlar. iliklerime kadar dolmuşken sen, nasıl geçtiğini bilmiyorlar. geçmedi. bizim kendi masalımızda nasıl günler geçirdiğimizi nereden bilecekler, seni ve senin beni nasıl sevdiğini, koca dünyada sadece ikimizin olduğunu, çaresizlikle geçen günleri nasıl mutlu sonlandırdığımızı, ponyleri, peluşları, alf'i, boyamaları, okumaları, kardan adam yapmayı, wilfred'i, eşşek şarkısını, benimle olan seni, seninle olan beni nereden bilecekler. bize annelik yapmayan annemi sana hiç aratmadığımı, hem ablan hem annen olarak son dakikalarına kadar kollarımda uyuduğunu, acı çekerken bile hiç dile getirmediğini, günlerimizi birbimizle güzel geçirdiğimizi bilseler bile anlamayacaklar. çünkü dünya böylesi masum sevgiye alışık değil. hiç değil. ama "dünya şanslı, çünkü dünyada senle benden başka kimse olmayacak".

    sen benim dünyadaki umudum, yaşama nedenimdin. şimdi diğer yarımı kaybettim. başlarda çok kötü şeyler yaptım ama anladım ki diğer, bende kalan yarım çürüyene kadar beklemem gerekiyormuş. hep benimle olduğunu biliyorum. tıpkı eskiden olduğu gibi seni hep koruyacağımı zaten biliyorsun. boncuk gözlerinden milyonlarca kez öperim. seni çok özledim miniğim.
  • canım yavrum, diğer yarım, tüm iyi şeylerimin yaratıcısı. en aziz parçam. alice.

    bugün ayrı geçen ilk doğum günün. orada, gittiğin dünyada huzurlu ol bebeğim. bu hoyrat dünyada biz, birbimizin başına gelen en güzel şeydik alice. iyi ki varız boncuğum. madem hayatta kaldım, senin için "ben halledeceğim" demeye devam edeceğim. çok diplerdeyim sadece. yönü bulmam için yine benim yıldızım olman gerekiyor.

    iyi ki doğmuşsun da kardeşim, sonradan çocuğum olmuşsun alice. hiç ayrılmayacağımız yıllara. bu dünyada bıraktığın iz benim alice. korumaya devam edeceğim. seni her şeyden, kendinden, kendimden bile çok seviyorum.
  • bugün tam 8 ay oldu alice. 11 mayıs sabahından bugüne. onlarca kez öldüm adeta. artık günleri saymıyorum. 234. günden sonra tarih tutmaya başladım. günlüğe tarihle devam ediyorum, anılarımızı yazmaya da devam ediyorum. seni, beni, bizim o masalsı efsane yaşamımızı yazdıkça yazıyorum. hüzünlü olsa da hep gülümsetiyor. zaten bizim hayatımızdan hüzün hiç eksik olmadı ki. ama senin o çılgın fikirlerin ve esprilerinle çaresizlik bile çaresizlik olmaktan çıkmıştı. sayende dolu dolu yaşadık.

    keşke peşinden gelebilsem. ama biliyorum hatta dayanağım o ki doğanın eşsiz büyüsüyle bizim aramızda bir bağ var. bu köprüyü kuran da senin ruhun. o yüzden soluduğum her nefeste seni fazlaca hissediyorum. umarım senin beni görebildiğin gibi kendimi görürüm. çünkü başka çıkış yolum yok. hayat ve dünya artık bildiğin gibi değil. yeni yıl da geldi, geçti. seninle başladı sensiz bitti. ben birçoğu gibi 2020 için o kadar kötü geçti diyemedim. çünkü ilk yarısında seninleydim. seninle geçen her günüm benim de favorim günümdü.

    aylar geçecek maalesef. ve ben maalesef hayatta kalacağım. bir şekilde umarım kalkacağım. çünkü ikimiz için yapabileceğim en doğru şey bu. sesin hep kulağımda. beni yönlendiren yıldız olmaya devam et lütfen. tüm iyi şeylerimin yaratıcısı, her şeyim.
  • alice, bugün heyecanıma ortak olmanı, anlatacaklarımı beraber belirlemeyi ve beni rahatlatan tek kişinin sen olmasını öyle isterdim ki. öyle ikilemlerdeyim ki bir şey başarınca da başaramayınca üzülüyorum. aslında artık her şeye üzülüyorum. ama aklıma seninle bir an geliyor, yaptığın bir muziplik, bana taktığın isimler, başardıklarımız ve her üzüntü beni aynı zamanda gülümsetiyor. yeniden yeniden başlatabiliyor. galiba bana bunu giderken bıraktın, anlaşılmaz şekilde güçlüyüm.

    bugün ikimiz için oldukça önemli. benim onca yabaniliğim ve içeri dönüşümle bugün, ikimizi özellikle de tüm başarılarımın mimarı olan seni taşıyacağım bir gün. yanımda ol böcek. bunlar minik başlangıçlarım olsun, senin dünyada bıraktığın izi kalıcı yapmaya kendimi adayacağımı ve karanlığa ışık olacağımı bil miniğim. seni her şeyden çok seviyorum. seni bir an görmek için her şeyi verirdim. bana güvenmeye ve yanımda olmaya devam et boncuk.
  • keşke şurada olsaydın da alice yine akşam oldu rahatlığıyla kahveleri içip hesapsızca yaşasaydık. bugün 2. yıl oldu. sensizliğin, kimsesizliğimin ikinci yılı. öyle zor ki bir yere sığmak, koca dünyada kendime bir yer bulamıyorum. öyle taşıyorum ki bazen kendi kabıma bile sığmıyorum.

    öyle yoğun, aşırı ve sürekli bir duygululuk var ki. gittikçe, zaman geçtikçe daha da derinleşiyor. tüm klişeleri eline veriyorum evrenin. iyi ki kimsenin erişemeyeceği ve çözülemeyecek bir bağla bağlıydık. bu yüzden neyi kime anlatsam boşuna, biliyorum. ömrüm boyunca beni kimse anlamayacak. bu özelliğe sahip olmak bile ne yüce.
    şimdilerde hatta hala hayatta kalıyorsam bu senin sayende. uysallaşmış bir hırçınlık var, özlemenin hırçınlığı, dünyaya tahammül edememe hırçınlığı ve hatta seninle beraber gidememenin hırçınlığı. ama biliyorum elbet kavuşacağız, başka türlüsüne inansam yaşayamazdım.

    buram buram burnumdasın. seni bir an bile aklımdan çıkarmıyorum. her daim sadece ben olacağım. benim için de sen. ruhlarımız bir alice'im.
  • bir üstteki saçmalık sebebiyle ve ne yazık ki herkesten özür dileyerek serzenişte bulunacağım.

    gerçek dünyayı geçtim burada böyle tuhaf entrylerle kimseye iyilik, öbür dünyaya sevap falan kazanmış olmuyorsunuz. üzgünüm. sadece ve sadece beni, ve kaybı olan gerçekten yaşayan, üzülen insanları daha fazla üzüyorsunuz. bunun ne demek olduğunu, bir anda anlamsız bir netlikle kaşılaşmanın, başından dökülen o kaynar suların nasıl bir şey olduğunu tabii ki herkesin anlamasını beklemek benim saçmalığım olur. ama kimsenin rahmeti bereketine ihtiyacımız olmamakla 2.5 yılı aşkın süredir bu sözde iyiliği kim yaparsa yapsın anlayamadım. kaldı ki burada (güzel kalpli ve her daim inceliğini benden esirgemeyen insanlardan özür dileyerek) kardeşimin ne mesajlar aldığını da biliyorum. yani bu samimiyetsizlik çok üzücü. buraya gelip bu başlıkta benim asla görmeye tahammül edemediğim şeyler yazılınca kızıyor ötesinde üzülüyorum. çünkü ben, hayat boyu hep empatisi yüksek birisi oldum. bana bazen zararı çok fazla olsa da değdiğim insanlara en azından faydalı biri oldum. kimseyi bazı, hele böyle konularda incitmemek için de bir hayli çabaladım. bunun için aslında bana kimse kızamaz çünkü bu bana, bize ait bir hayattı ve neyi kabul edip etmeyeceğimizi biz seçebiliriz. herkesin hayatı anlamlandırma şekli kendine özgüdür.

    bugün için üzgünüm. üstteki yazar kişiye mesaj atıp rica etmeyi dilerdim ama atılamıyormuş, üzgünüm.

    onun dışında alice, senin yüce gönlünü ve kimsenin dediklerini hiç takmadığını en iyi ben bilirdim. bunu ben de sayende yapmayı öğrendim ama biliyorsun ki sen benim kıymetlim, hassasımsın. şimdiyse rüzgar esse nem kapan yüreğimle, beni en iyi sen anlarsın. zaman zaman öyle bir başa dönüyorum ki ama sayende, senden aldığım güçle bir şekilde aklım daha kolay toparlanıyor. kritik zamanlar bazen zor geçiyor, günlerimi alıyor ama kime neyi anlatsam kimsenin beni anlayamayacağı gerçeğini de öğrendim. o yüzden hep dediğim gibi varlığında yokluğunda hep beraberiz. seni seviyorum boncuk. buraların askeri benim artık, kavuşana kadar.

    zorunlu edit: yazar kişi yazdığını silmiş belki de gitmiş, göremedim. şimdi de biraz boş bir editle cıvıldamış gibi görünmüş olsam da bu konudaki haklı isyanımının arkasındayım. en azından belki birilerinde empati ışığı yanmıştır. teşekkür ederim.
  • dualarım, iyi dileklerim kendisiyle. umarım huzurludur.
  • geldi be alice, 11 mayıs bugün. huzurla uyuduğum son gecenin sabahıymış hayatımda. sonrasında gidişin, beni öpüşün, sarılışın. nereden bilecektik ki biz? delirmemek mümkün değil alice, sığamıyorum hiçbir yere. seni özlemediğim tek bir dakika yok. kime yalvarılıyorsa yalvarsam, her şeyi başa sarsam, yeniden doğsak, iki bebek olsak da tekrar başlasak. gerçek olan bizim için ne mümkün ama değil mi şu yalanlarla dolu dünyada?
    dedin ki "bizim ölüm bile ayıramaz", değil mi? ayıramadı. özümüzdeki sevginin sınırsız gücünü hissetemeyen canlı, cansız hiçbir şey kalmadı. her yere taşıdım. sana hep verdiğim sözle devam ediyorum; seni her zaman koruyacağım, her şeyi halledeceğim. varlığında, yokluğunda, tüm gücümle. seninle yaşıyor, seninle çıkıyorum bu savaştan. tüm iyi şeylerimin yaratıcısı, ilham perim, diğer yarım, tamamlayıcım, boncuğum birbirimizin kalbinden ve ruhundan asla ayrılmayacağız. dünya bize şahit oldu. aldığım her soluk sana ait. bendeki sen, benden bile daha çok yaşıyor. ölümüne özlüyorum seni. bal böceğim.
  • paul mccartneyin otellerde kayıt yaparken kullandığı sahte isimlerden biriymiş söz konusu grup (ramones) da ismini buradan almış
  • 11 mayis 2020 tarihinde aramizdan ayrildigini ogrendigim, profilinde yapacaginiz sadece yarim saatlik bir gezinti ardindan sizi kendisine hayran birakabilecek buyuleyici bir kisi, buyuleyici bir eksi sozluk yazari.

    gozlemledigim kadariyla edebiyat, muzik ve bazi munferit branslardan kisilere ozel bir meraki bulunuyor. hatta onun icin o kadar ozelmisler ki her yil aramizdan ayrilis tarihlerini ve dogum gunlerini sozluk araciligiyla yad etmek gibi bir ugrasi doguvermis

    merhaba alice. ben bugun ömer naci soykan'i yine senin bundan 3 yil once yaptigin gibi basligi altinda yad ettim.
hesabın var mı? giriş yap