the accountant

• fikir iyi de uygulama vasat. ayrıca da donuk yüzüne hiçbir ifade katmadan aktörlük yapmak ne zamandan beri iyi oyunculuk olmuş? ha diyeceksiniz ki ama adamın canlandırdığı karakter oydu. o zaman diyeceğim ki hiç mi otistik/asperger sendromlu karakter izlemedik, onu bırak gerçeğini hiç mi görmedik? bu insanlar duygusuz veya donuk değil, bunu yansıtma şekilleri farklı. bu adam ise, sorunları huysuzluk seviyesinde kalan dümdüz bir adam. evde kendine yaptıkları beni ilgilendirmiyor, bunlar bir karaktere derinlik vermeye yetecek şeyler değil.
  
  çocukken böyle bir sendromdan ağır şekilde muzdaripken yetişkinliğinde donuk da olsa insan içine entegre olmuş biri haline gelmek nasıl oluyor öyle hop diye mi? öyle bir babanın elinde sendromsuz çocuk bile kendini kaybeder, bu özel eğitim gerektiren wolff nasıl oldu da topluma kazandırıldı? sihirli değnekle mi? allah muhafaza çocuğumuz otistik/asperger sendromlu olursa ona ruh hastası bir aile ortamı yarattığımızda işler düzelecek mi?
  
  filmin tema'sı olması gereken hikaye, "konulu aksiyonun" ucundan verilen bir garnitür olarak kalmış. film bu haliyle çok bir özellik arz etmiyor diye düşünüyorum. ama uçakta giderken izlenir yani gideri var.