• eskiden yalnız olduğu için üzüldüğüm ama sonradan boyle yasamayı kendisinin seçtiğini anladığımda üzülmeyi bıraktığım insandır. çok yakınımdır ve niye böyle olduğunu anlayamadığımdır.

    kimileri etrafında onu seven insanlar olsun ister, kimisi de demek yapayalnız olmayı seviyormuş. garip!
    evine gelinip gidilsin, arayıp soranın olsun, dertlenince bunu paylaşacağın birileri olsun, seni yemeğe çağıranın olsun, evinde bir ses bir nefes olsun, seni merak edenin olsun istemez mi insan yahu?

    hiç mi içinde insanlara karşı sevgi olmaz bir insanın? hiç mi yaşlandığında yanıbaşında dost, akraba, kardeş görmek istemezsin? hiç mi çocuğun büyüyüp gittiğinde yalnız kalabileceğin ihtimalini düşünmezsin? nedir bu herkese mesafeli olman ve nedir bu insanlara karşı olan sevgisizliğin?
    aileni bile ailen oldukları için seviyormuş gibi yapmak zorunda olmak ne kötü bir şeydir yahu.
    ne kötücül bir ruhtur bu sendeki?

    herkese mesafeli, kendi ailesiyle bile çok sık görüşmek istemeyen, annesi evine geldiğinde bile üfleyen püfleyen, kocasına bile duyduğu sevgiden şüphe duyduğum, bu halde çocuğunu nasıl oluyor da sevebiliyor diye beni türlü düşüncelere itekleyen, kardeşleriyle bağı zayıf olan, telefonunu sadece iş görüşmeleri için kullanan, kimseyi arayıp sormayan haliyle de kendi ailesinden başka arayanı olmayan, bu dünyada gerçekten sevdiği biri olup olmadığını merak ettiğim, vefalı olmayan insan düşünün. ne kötüdür ve ne talihsizdir o.

    dua edersin allah kalbine biraz insan sevgisi koysun diye, üzülürsün onun adına. değişsin istersin. insanlarla arasına mesafe koymasın, soğuk olmasın, sıcakkanlı olsun, evine gideni olsun, o da yalnız olmasın istersin. ve hatta şükredersin sen de oyle olmadığın için. neden onun yalnız olduğunu düşünürsün. aramayayım da özlesin beni, yalnız kaldığını farkedince özler nasıl olsa arar bile dersin hatta. ve sonra farkedersin ki kendi seçimidir bu. mutludur böyle yalnız olmaktan. hiç de pişmanlık filan duyduğu yoktur. ehhh bu durumda da onu daha fazla düşünmemeye çalışırsın. her koyun kendi bacağından asılırmış neticede. o boyle bir hayat sürmek ve yalnız biri olarak yaşlanmak istiyorsa senin elinden başka bir şey gelmez. düşünmemen gerektiğini anlarsın daha fazla.

    sonuç olarak hoş bir şey değildir tabi boyle hisseden ve yalnız olmayı seçen insan. umutlar hiç bitmez nihayetinde kimbilir belki günün birinde yanında bir insana ihtiyac duyar o da.
  • (bkz: dostum sen buna insan demişsin ama)
    (bkz: bu bildiğin kapalı kutu)
  • seçmemiştir, seçmek zorunda kalmıştır.

    dürüst olalım hiç kimse isteyerek etrafında gerçekten mutlu olacağı insanlarla gülüp eğlenmek, güzel bir ömür geçirmek yerine tek başına her anını bunalım, sıkıntılı ve çöküş içinde yaşamak istemez.

    buradan benim mutluluktan gebermek üzere olduğum sonucu çıkmasın.
  • o öyle değildir, o olsa olsa sürekli bir yanlış insanlara denk gelip en sonunda sikeyim tillahınızı diyerekten kenara çekilmektir o, kötü tabi keşke hiç olmasa.
  • yanlızlığa haddinden fazla anlam yükleyen boş beleş insandır. karizmatik göründüğünü düşünür ama arkasından herkes "natural born elizabeth", "abazanın allahı" gibi haklı yorumlarda bulunur.
  • (bkz: kendime yalan söyledim)
  • (bkz: türkiye'de yalnızlığa tolerans gösterilmemesi)
  • iki kisi arasinda kalip kendini secmistir. ınsan bazen baskalariyla daha yalniz olabiliyor cünkü.
  • insanların genelinden nefret eder. evine misafir gelsin istemez . gelirse de fazla kalsın istemez .
  • süreli olmak kaydıyla, ânın tadını çıkaran insandır. gelgelelim süresi uzuyorsa şayet, zamanında bunu bir seçim değil bir mecburiyet olarak yaşamasından mütevellit, kaderini kabulleniştir bir anlamda.
hesabın var mı? giriş yap