• gerçekcikten olduğunu sanmış olanlar için; ölmek üzere olan insanların çığlıkları tüyler ürpertici hatta kimisi için sinir bozucudur ama hepsi film icabıdır, çünkü evet konu yaşanan bir olaydan alıntı onun fikrinden çıkmış ama izlediğiniz zero day yönetmeni, senaristi (ki bir tanesini dead kenndys tshirtü ile andrenin kuzeni olarak görebilirsiniz), oyuncuları olan bir kurgudur..
  • columbine lisesi katliaminin kahramanlari eric harris ve dylan kleboldun olay oncesi plan asamasini yeniden kurgulamis film. zamanında dylan klebold'un "directors will fight over this story" demis oldugu ama ikilinin spielberg mi yoksa tarantino mu cekecek karar verememis olduklari soylenir.sonunda ben coccio bunu cekti. diger ilgili eserler icin;
    (bkz: elephant)
    (bkz: bowling for columbine)
    bir ayrinti da, filmin kahramanlari andre ve calvin buyuk olay oncesi ozel esyalarindan kurtulurken cope attiklari ıvır zıvır arasında bir half life cdsi de goze carpar. en cok ortaya cikan, "bu siddet dolu oyunlar, marilyn manson gibi hayvanlar bu cocuklari bu hale getirdi" tartismasina gondermeler, gondermeler..
  • profesyonel çalışma, amatör intihar.*keşke daha ayrıntılı olsaydı, army of two'nun planlarını ve yaşamlarını daha fazla izleyebilseydik.
  • amerikalı liselilerin oturup izlemesi gereken gerçekten birçok mesaj veren bir film. kitleleri yanlış yönlere sürüklemede işinde 1 numara olan amerikan basını mı diyim medyası mı diyim ! ? tüm dünyanın aslında orada yaşananların bilgisayar oyunuydu, mortal kombat tı , frp di , bunun gibi benzer bir çok gerçekdışı nedenlere bağlayıp aslında sorunun kendilerinde , herşeyi kalıp kalıp halkına öğretip sonra robot gibi kullanan amerikan hükümetine karşı lanse edilebilecek bir film bence... belki bu söylediklerim kadar derin düşünüp çekilmedi film olsun mesajı böyle alsın izleyenler.
  • (bkz: zero day initiative)
  • "two kids, one school, one plan, let the countdown begins" ve de "in highschool, you are told you can do anything you put your mind to" gibi cumlelerle reklami yapilmis, unlu bir yonetmen tarafindan cekilmis olmadigindan dolayi gerektigi ilgiyi kazanamamis bir filmdir.

    isin en ilginc yani; ozellikle medyanin tum insanlari kontrol ettigi amerika gibi bir ulkede bu filmin kesinlikle hic bir yerde ne reklami yapilmistir, ne bir gazetede film hakkinda yazi cikmistir, nede film festivaleri disinda bir yerde gosterilebilmistir bu film. bunun nedeni ise cok aciktir, bu filmdeki cocuklar okulda yapacaklari katliamin nedenin ne metal muzik, ne bilgisayar oyunlari ne de filmler oldugunu acik acik soyluyorlar, kendilerin okuldaki insanlar tarafindan surekli ugrasildigini soyluyor ve artik dayanayip en sonunda bole bir careye acik bir sekilde basvurduklarini soyluyorlar.( ayni konu gus van sant'in elephantin dada deginilmistir ama bir cumle ile) ve tabi bu da medyanin isine hic gelmedigi icin bu film hic bir zaman cekilmedi gibi davraniyorlar, ve bu filmi yok sayiyorlar- tabi ki de medyanin, eninde sonunda insanlarin uyanacagindan ve de olaylarin gercek nedenlerini arastiracaklarindan haberleri yok.

    kimsede okulda ogrenciler arasinda gercekten ne olup bitiyor diye ne soruyor, ne de merak ediyor; herkes gormek istedigi gercegi goruyor, ve okul ici siddet ise hergun - ozellikle amerika ve japonyada- rekor bir hizla artiyor.

    amerika daki okul icindeki siddet son yillarda doruk noktasina ulasti; her yil bir yigin cocuk kendi okulunda yaralaniyor, olduruluyor ve yahutta fiziksel yada sozel tacize ugruyor. sirf son bir kac yil icersinde okul icinde ogrencilerin yasadigi turlu tacizle ilgili bully gibi, vernon god little gibi, perks of being a wallpaper gibi bir yigin amerikan filmi cekildi- robert shawn'in "epidemic" kitabi gibi bir yigin kitap yazildi, ama amerika halen uyanamadi. medya amerikan egitim sisteminde bir bozukluk oldugu gibi bir gercegi yansitip amerikanin tum dunyadaki imajini sarsitmak istemedigi icin, direk olarak metal muzigi, marilyn manson'i yada bulabilecekleri kolay hedeflerden birini suclu gosteriyor ve tum amerikan halkida bunu cerez gibi yiyiyor.

    bu yuzdendir ki gercegi son derece acik ve oldugu kadar da korkunc bir sekilde gormek isteyen herkesin ne yapip edip izlemesi gereken mukkemel bir filmdir zero day. her hangi bir belgeselden bin kat daha etkili sekilde yapilmis, ve bir o kadar da etkileyici ve sinemada belgesel gercekciligini yakalamis ender filmlerden birdir zero day.
  • (bkz: 0-day)
  • fifilmin sonundaki guvenlik kamerası goruntuleri filmi daha da etkiliyici kılmış,güzel düşünülmüş bir fikir.filmin başından beri gelen havasını korumuş ve etkiliyicilik kazandırmış.if istanbulun olmuş filmlerinden.
  • if 2004 kapsamında en çok görmek istediğim filmlerden(sırf böyle söylediğim için büyük ihtimalle bilet bulamayacaklarımdan olur), yönetmen ben coccio’nun ilk filmi.. izlemeden bir yorum neyin yapamayacağım için yazılı "film hakkında" bölümünü paste edeyim..
    "amerika’daki columbine lisesi’ni silahlarla basarak önce 13 kişiyi, sonra da kendilerini öldüren iki genç öğrencinin böyle bir şeyi nasıl yapabildiklerini aklınız almıyorsa, genç yönetmen coccio’nun benzer bir katliam öyküsünü anlatan filmini kaçırmayın. başlangıç günü, o günün yaşandığı senenin duygusallığa kaçılmadan kurgulandığı sert bir film. kendilerine “iki kişilik ordu” lakabını takan silah fetişiştleri andre ve cal, romantik bir inançla bağlı oldukları “son görev” için hazırlıklarını yaparlarken, bir yandan da görüntülerini, öldüklerinde cnn muhabiri wolf blitzer’ın eline geçmesini umdukları video kasetlerine kaydederler. bu, hikayelerinin medyada yaşamaya devam edeceğine dair amerikan-vari saplantılarının ifadesidir. andre, ikilinin öfkeli ve sivilcelerinden şikayetçi üyesidir, cal ise yakışıklı ve rahat olanı. aslında ikisi de son derece sıradan ailelerin çocuklarıdır. bir yandan ergenliğin bildik acılarıyla boğuşurken, diğer yandan bir saplantı haline dönüşen hedeflerine kilitlenmişlerdir. bir video günlüğü belgeselini andıran yapım, aslında titizlikle örülmüş zekice bir kurmaca. kararları en nihayetinde seyircisine bırakan coccio, iki başrol oyuncusuyla son derece inandırıcı karakter portreleri çiziyor"
  • andre ve calvin; "army of two" nun en basit deyişle bir intikam, bazı şeylere gözleri açma, zaten herşeyden vazgeçmişken en azından anlamlı kılma adına hazırladıkları planın adı zero day.. film yaptıkları kamera kayıtlarıyla ilerlediği için daha da gerçekçi olmuş, özellikle homicidal suicidal düşüncelerle günlük ilişki düzeyinde daha da etkileyici..
    ve anlatmaya çalışsalarda özellikle medyada nasıl aslında yanlış konular üzerinde durulduğunu, faydası olmayacağını bilmek sıkıyor insanın canını..
hesabın var mı? giriş yap