• türk futbol tarihinin en büyük başarısı, bırakın bu başarıyı yakalamayı yanına bile yaklaşamayanların küçümsediği olaydır.
    (bkz: nazar etme ne olur çalış senin de olur)
  • ne zaman aklıma gelse zihnimde beethoven'ın fur elise'si çalan maçtır.
  • sanirsam ilginc bir sekilde 2012 yilinda kutlanmaya baslayan milli bayram.

    hayir daha onceki 17 mayislarda girilen entrylere bakiyorum. boyle bir yildonumu kutlamasi olmamis daha once...
  • penaltılar kullanılıyordu. heyecandan annemle yerimizde oturamazken bir ara balkona çıktık, bıraksan hatim indireceğiz dua ederken. o an kafayı kaldırdığımda karşımda gördüğüm manzaraysa elinde hakikaten kur'an'ı, başında örtüsü karşı komşumuz okuyor. onunla göz göze geldik, içeriye tekrar girdiğimdeyse popescu son penaltıyı kullanmıştı bile.

    çoluk çocuk, kadın, erkek tüm türkiye'nin inandığı, en derinimizden gelen bir duaydı 17 mayıs. tekrar kutlu olsun ulusun evlatları, fatih'in aslanları!
  • futbol taraftarlığının bugünkü gibi holiganlık sınırlarını değil aşmak uzağından geçmediği bir dönemde oynanmış ve şanlı galatasaray'ımızın şanlı zaferi ile neticelenmiş türk futbol tarihinin en önemli mücadelesidir.

    fenerlisi, kartallısı tüm türkiye tek yürek olmuştur. bugün holiganlık yapan ergenlerin babaları da galatasaraylıydı o gün adım gibi eminim.

    emre belözoğlu bir önceki maçta kırmızı görüp terim'den şaplağı yemiş toy bir çocuktu. şaplağın sebebi bu final maçında oynayamayacak olmasıydı emre'nin.

    daha sonra hagi'nin kırmızı görmesi ile 10 kişi kalmış, bülent'in omzunun çıkması ile 9,5 kişi maçı tamamlamıştık ama sahada 55 milyonduk. (her halde nüfusumuz o kadardır o zamanlar)

    henry'nin kafasını çizgiden çıkaran taffarel maçın kahramanıdır gözümde. belki de man of the match seçilmişti hatırlayamadım şimdi.

    her hangi bir türk takımının daha büyük zaferler yaşatması temennisiyle..
  • ezikligimizi gozler onune seren mac. ne yazik ki. bir ulke dusunun ki futbolda takimlar bazinda en buyuk basarisi 2000 yilinda olmus. ve taraftarlari hala onu kutlayabiliyor ancak. o gun bende deli gibi sevindim bir galatasarayli olarak. evet ilkler ozeldir ama gonul isterdi ki bu 'ilk'imizin ustune birseyler katip, onlara da sevinelim. 12 sene gecmis ve birakin galatasarayi, ulke bazinda bile, unutulmaya mahkum ceyrek finaller disinda bir basari yok.

    ulkecek bir yerde yanlis yapiyoruz ama....

    ps. hersey bir yana unutulmazdir, efsanedir, ve 'ilk'tir.
  • nabzımın ilk defa sırtımda attığını görmeme neden olmuş maçtır. cidden bak, annem gördü korktu kadıncağız, eğer elenseydik kalpten gidebilirdim. izlemeyi geçtim, halen daha o maçı düşününce bile tüylerim ürperiyor, işte böyle bir maçtı.

    düzeltme: kaybetseydik yerine elenseydik yazmışım, düşünün artık ne kadar heyecanlandığımı
  • efsane sıfatını sonuna kadar hak eden maçtır.

    yalnız şöyle bir durum var, kupa törenini her izlediğimde gözüm kupadan çok kaleci kerem'in elinde salladığı pet şişeye takılır. adam sallar da sallar onu. etrafa su sıçrar hep. sıçrayan sular hep konsantrasyonumu dağıtır.

    eh be, ne diye çıkarsın ki elinde su şişesiyle platforma.

    yemin ederim o an, odaklanma testi oldu benim için
  • maç gününe dair saha dışından bir kare

    https://twitter.com/…aman/status/203121579419381762
  • 12 yıl önce, türk futboluna dev bir çıtanın konulduğu gün. maalesef biz de dahil kimse onu geçemedi. bir 10 yıl da geçebileceğini sanmıyorum.
hesabın var mı? giriş yap