• 13 mart 2016 ankara patlaması sonrası korku ve endişe ile iyice bozulmuş psikolojidir.
    insanlar artık öfkelenemiyor bile...
  • şu bombaların patlaması kadar tehlikeli olan şey -kanıksama-
  • korku dolu psikolojidir.
    toplu taşıma araçlarında insanların yüzüne bakarsanız görürsünüz o korku dolu ifadeyi.

    sebep olanların anasını avradını sikeyim.
  • artık kızılay'a gitmeyecek, arkadaşlarıyla evde buluşacak insan psikolojisi yarattılar.
  • tebessüm dahi edemezsiniz. aklınıza dostlarınız gelir ,kardeşleriniz gelir kim bilir belkide eski sevgiliniz,sevgilileriniz gelir yada şehrin bir köşesinde yitirdiğiniz umutlarınız gelir aklınıza acaba der hastane listelerine bakarsınız yada yaşamını yitirenlere dualar ederken tüm sevdiklerinize ölümün korkusunu konduramazsınız..
  • soyle ozetleyeyim:

    cumartesi gunu ankara arena'ya gittim ted-gs maci icin. stad onunde arkadaslarimla bulustugumda sunu dedim, "surekli tedirginim. her cantadan, hatta her aractan tirsiyorum. kirmizi isikta onumde duran aractaki en ufak hareketlenmeden dahi korkuyorum".

    bunlar daha 3. patlama yasanmadan gercklesti. her ankaralinin gelip gectigi, sehrin en ama en merkezi noktasindaki patlama yasanmadan once.

    ıs yerim akp binasina yakin. size yemin ediyorum dun aksam yatmadan once aklimda alternatif rota belirlemek vardi. bugunden itibaren akp binasi tarafindan degil, daha fazla trafik olmasina ragmen armada tarafindan cikacagim.

    sehir merkezlerinden olabildigince uzak duruyordum. bu saatten sonra da cok mecbur kalmadigim surece kimse beni kalabalik yerlere gonderemez. "ama terorun amaci bu" demeyin. umrumda degil. terorun amaci buysa amaclarina ulastilar. tebrik ederim. "ama"cilara da bir sozum var, terorun amacina ulasip ulasmamasi benim ya da sevdiklerimin hayatindan daha kiymetli degil. sozumona "istikrar" icin bok yoluna olmeyi goze alacak degilim.
  • televizyonun karşısında kilitlenmeye sebep olan psikolojidir. hissizleştiren psikolojidir. etrafına boş boş bakınmayı, metrodan kızılayda inip yol kapalı diye sıhhiyeye yürümeyi, yürürken aynı zamanda sağımdan solumdan bir ses çıkar da şu yeri titretir mi acaba diye düşünmeyi ortaya çıkaran psikolojidir. bütün bunlar insanda psikoloji diye bir şey bırakmamıştır tabi orası ayrı..
  • silivri davaları görülürken duruşma salonunun kapılarını açsın diye jandarma ittiren, her eyleme her toplantıya koşan, yasaklanan milli bayram kutlamalarında en önde bayrak sallayan, gezi parkı zamanında kask maske viks düdük içeren acil durum çantasıyla gezen ben,

    ve bugün işten çıkıp eve dönerken gecen kırk dakika süresince yüz farklı ölüm senaryosu yazıp acaba evime, eşime, aileme ulaşabilecek miyim diye yol boyu ağlayan yine ben.

    buyrun size yeni türkiye'den insan manzaraları.
  • az once bilgisayar ekraninda, annemin yuzunde gordugum psikoloji.

    "ferah teyzen patlamada olmus" derkenki psikoloji. "sana soylemeyecektim de, tutamadim kendimi..." arkadasini kaybetmis, aglamaktan hasat olmus bir psikoloji.

    "dikkat edin kendinize" diyorum. "ne yapayim ki" diyor.

    hani turkiyeden siktir olup gitmek diye, kulaga cok hos gelen, utopik bir eylem var ya... butun sevdiklerin oradayken hicbir yere siktir olup gidemiyorsun.

    ankarali psikolojisi cok kotu de, ankara'da sevdikleri olan birinin telefon basindaki psikolojisi de permeperisan.
  • herkes şüpheli şahıs, kalabalığa giren araçlar bombalı araç, esmer tipler intihar bombacısı, elinde bir sebepten bavul olanlar birazdan patlatacak çantayı, annemi öpeyim bir kere daha çıkmadan belki bir daha göremem, şu oğluma doya doya bi sarılayım, belki...

    bir arabanın lastiği patlar bomba sanmalar, bir yangın dumanı tüter, telefona sarılmalar.

    ankaralının psikolojisi sikilmiştir, tebrikler deli ettiniz hepimizi.

    artık hiçbirimiz iflah olmayız.
hesabın var mı? giriş yap