cinnet çarşısı

• sen vakitsiz leylâ parmakları en uzun
  ben çoktan mecnûn bir cinnet çarşısında
  kırıldı ilkyaz penceresi ruhumuzun
  şimdi bütün şarkılar kendi dünyasında
  sevdâ demirlerken kıyısına sonsuzun
  bülbül hâlâ tükenmeyen o ortaçağ yasında
  
  arzuyu biçimleyen bir akdeniz mermeri
  gülümser eski hüznün ara sokaklarından
  gökte kanat seslerinin sustuğu günden beri
  görünen mavi değil zaman aralıklarından
  ne zaman başlayacak akşamın son seferi
  gündüzler dökülüyor balıkçı ağlarından
  
  yastıklarda unutulmuş saçının üç-beş teli
  güzel meclislerinde güzelden daha nazlı
  perdeleri indirir beyaz bir kadın eli
  söylenmemiş bir sevdâdır odalarda gizli
  masada yarım kalmış kadehlerin bedeli
  bu zaman denizinde bütün aynalar tozlu
  
  dokunur bakışımların birden değişir eşyâ
  beyaz bir gül düşer geceye sarışınlığından
  okşasam saçlarını rüyâ içinde rüyâ
  soyun bir güzel güzelim bu gurbet kılığından
  ben çoktan mecnûn sen vakitsiz leylâ
  kurtar beni kurtar bu cinnet çarşısından
  sefa kaplan
• bir attila ilhan şiiri;
  
  - 4. sirkeci garpalas 32
  
  elektrik çiçekleri açıldı mı sayaç dönüyor
  ben de dönüyorum sirkeci garpalas 32
  birisi neuilly'den iki uçak mektubum var
  hangisini açsam birkaç satır daha yalnızım
  
  çocukluk serüvenlerim tüccar horn filmindeki
  
  hangi kız yüzüme baksa mutlaka parasızım
  yıldız falımda yolculuk görünüyor
  benim için bir şey yapın suçlu değilim ki
  kimin kapısını çalsam, elini tutacak olsam
  kendiliğinden atıyor bütün sigortalar
  şehrin bütün ışıkları bir anda sönüyor
  ben de sönüyorum sirkeci garpalas 32
  birisi neuilly'den iki uçak mektubum var
  
  yine bir radyo ıslığı sızıyor kulaklarıma
  şimdi baylan'a gitsem hiç kimseyi bulamam
  iki kırk beş seansı başladı üstelik yağmur
  
  yoksa seni içim sıra çok mu hızlı yaşadım
  uzak olduğumuz halde ne oldu bilmiyorum
  aramızda her şey bitti artık gelmesen de olur
  bana yazmasan da olur seni hiç sevmiyorum
  halbuki gelip gelip rüyalarıma giriyor
  o çocuk yüzlü siyah trençkotlu kadın
  aylardır bir plak arayan sayanora ismindeki
  onu yüksek kaldırım'da akşamları görüyorum
  siyah bir lale gibi yorgun boynu bükük
  yarı yarıya yabancı yarıdan fazla uykusuz
  kim olduğumu bilmiyor ne yaptığını bilmiyor
  bir vitrin aydınlığında gizlice bakışıyoruz
  
  rahmaninof'un piyano konçertosu saat dokuz
  nargile meraklısı kadınlar emirgân'da tek tük
  yine her satır başında vlaminck'e dönüyorum
  yırtıcı bir kuş gibi yalnız bulutlar içindeki
  ne kadar ampul varsa beyoğlu'nda kör kütük
  kirli bir sis ıslak elleriyle hepsini örtüyor
  yine konyak sarısı yumuşak bir sonbahar
  herkes ümitsizliğini sırtlamış evine götürüyor
  ben de götürüyorum sirkeci garpalas 32
  birisi neuilly'den iki uçak mektubum var
  
  nerdesin inge, nerdesin, nerede değilsin ki....
• gece gece "yoksa seni içim sıra çok mu hızlı yaşadım" dizesi aklıma düştü. hangi şiire ait olduğunu araştırırken "cinnet çarşısı" çıkıverdi. yine bizim yerimize sormuş soruları kaptan. kaleminden bal damlamadığı ne zaman görülmüş ki zaten?
  
  yalnız ben oradaki rachmaninoff'a taktım. hangi konçertosu acaba? ikinci mi, üçüncü mü?
• vlaminck var şiirde rachmaninoff var, bir de umutsuzluğunu sırtlayıp evlerine götürenler.
  
  emirgân'da nargile meraklısı kadınlar var şiirde, trençkotlu kadınlar var, bir de ıslak elleriyle beyoğlu'nu örten kirli bir sis.
  
  inkâr var şiirde, özlem var, bir de hiçbir yerde bulunamayan inge'den kalan alçak bir delüzyon.