elhan

• elhan; farsça bir isim, kar nağmeleri anlamına gelmektedir. kar tanelerinin düşerken çıkarttığı ses.
  darül-elhan; konservatuarın eski adı.
  
  elhan-ı şita cenap şahabettin
  elhan-i şita
  
  bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş,
  eşini gaib eyleyen bir kuş gibi kar
  gibi kar
  geçen eyyâm-ı nevbaharı arar...
  ey kulûbün sürûd-i şeydâsu,
  ey kebûterlerin neşideleri,
  o baharın bu işte ferdâsı
  kapladı bir derin sükûta yeri
  karlar
  ki hamûşâne dem-be-dem ağlar.
  ey uçarken düşüp ölen kelebek
  bir beyaz rîşe-i cenâh-ı melek
  gibi kar
  seni solgun hadîkalarda arar.
  sen açarken çiçekler üstünde
  ufacık bir çiçekli yelpâze,
  nâ'şun üstünde şimdi ey mürde
  başladı parça parça pervâze
  karlar
  ki semâdan düşer düşer ağlar!
  uçtunuz gittiniz siz ey kuşlar;
  küçücük, ser-sefîd baykuşlar
  gibi kar
  sizi dallarda, lânelerde arar.
  gittiniz, gittiniz siz ey mürgân,
  şimdi boş kaldı serteser yuvalar;
  yuvalarda -yetîm-i bî-efgân!-
  son kalan mâi tüyleri kovalar
  karlar
  ki havada uçar uçar ağlar.
  destinde ey semâ-yı şitâ tûde tûdedir
  berk-i semen, cenâh-ı kebûter, sehâb-ı ter...
  dök ey semâ -revân-ı tabiat gunûdedir-
  hâk-i siyâhın üstüne sâfî şükûfeler!
  her şahsâr şimdi -ne yaprak, ne bir çiçek!-
  bir tûde-i zılâl ü siyeh-reng ü nâ-ümid...
  ey dest-i âsmân-ı şitâ, durma, durma, çek.
  her şâhsârın üstüne bir sütre-i sefîd!
  göklerden emeller gibi rizan oluyor kar
  her sûda hayâlim gibi pûyân oluyor kar
  bir bâd-ı hamûşun per-i sâfında uyuklar
  tarzında durur bir aralık sonra uçarlar,
  
  soldan sağa, sağdan sola lerzân ü girîzân,
  gâh uçmada tüyler gibi, gâh olmada rîzân
  karlar, bütün elhânı mezâmîr-i sükûtun,
  karlar, bütün ezhârı riyâz-ı melekûtun.
  dök kâk-i siyâh üstüne, ey dest-i semâ dök.
  ey dest-i semâ, dest-i kerem, dest-i şitâ dök:
  ezhâr-ı bahârın yerine berf-i sefîdi;
  elhân-ı tuyûrun yerine samt-ı ümîdi.
• sesi mûsikî perdelerine uydurmak için, mânâ bozulacak şekilde, harfleri ve kelimeleri değiştirerek, sesi alçaltıp yükselterek, çeneyi oynatarak okumak.
• lahn sözcüğünün çoğulu.
  (bkz: hoşelhan)
• menemenlizâde tahir'in şiir kitabı. içindeki şiirlerle olmasa da recaizade mahmut ekrem'in onu övmek için yazdığı takdir- i elhan'la tanınır bu kitap genelde.
• aynı zamanda afyonkarahisar'ın emirdağ ilçesine bağlı bir köy.
• bir türk müziği topluluğu. klasik müziğimiz başta olmak üzere birçok türk müziği türünü gayet kaliteli bir icrayla ortaya koyarlar. şahane insanlarla çalışırlar, mesela (bkz: bekir reha sağbaş) mesela (bkz: timuçin çevikoğlu) mesela (bkz: derya türkan)...
  
  kurucuları afyon kocatepe üniversitesi türk müziği devlet konservatuarı hocalarından ömer bildik ve burak kaynarca'dır.
• nağmeler ile kıraatte bulunmak. hadiste kuranı sesiniz ile süsleyiniz deniliyor. buradaki esas mananın değişmemesi. mana değiştiği için namazda bozulabilir. elhan neticesinde mana bozulduğunda namazda bozulur.