gönen

• tipik güney marmara ilçesidir. gönen'in manyas tarafından girişinde, balya tarafından ve de bandırma tarafından da girişinde "ben gönen'de doğdum. ömer seyfettin" yazılı tabela vardır. bandırma yolu daha işlek olduğundan anımsanan tabela budur. yıllardır düşünürdüm, şunun altına "ben de" şeklinde bir ilave yapsam diye... geç kaldım. sanki gece yazıya ya da afişe çıkanların telaşıyla yazılmış eğri büğrü "ben de" yazısını gördüm bir kaç yıl önce gittiğimde. tabelanın canına okunmuştu ama anlamsız bir tebesümle karşılamıştım bunu. sonraki gidişimde de silinmişti. ama kararlıyım, ben yazdıracağım o ilaveyi "ben de..."
• gönen;
  
  debboy önünde diken
  kör olsun yere döken'dir
  
  gönen;
  
  aman yeşil gönen
  yar sana güvenemem'dir.
  
  arnavut'un pastanesi'dir.
  
  gönen, çay boyu'dur.
  
  con'un bağı'dır. (davul sesine aldanıp düğün var diye gidilen, açıkhava meyhanesi tarzında bi yer olduğu anlaşılan mekan)
  
  çarşı camii önündeki büyük çınar'dır.
  
  parka giderken kuruyemişçiden alınan çekirdek'tir.
  
  terzi necati'nin çarşıdaki dükkanıdır gönen. (tek değişmeyen yer, ne yeri ne de dekorasyonu değişti, yıllardır aynı. abide gibi görür, gönülden kutlarım)
  
  belediye höparlörlerinden duyulan kara ibraam'ın sesidir: "burası gönen belediyesi yayın bürosu. kıymetli gönenliler, b'akşam baar baççe (bahar bahçe) sinemasında değerli hemşehrimiz maalla omay'ın oynamış olduğu kanlı deermen filmi gösterilmektedir..."
  
  gönen, şahane çocukluktur, bir o kadar şahane ilkgençliktir. gönen özlemdir, hasrettir... gönen memlekettir taa ne ossun beya...
• (bkz: ön masalar aileye mahsustur.)
• gönen, edebiyatımızın karayollarımıza düşmüş ender izlerinden birini taşıyan ilçedir. (bkz: ben gönen'de doğdum.) diğer örnek de gemlik'e giderken görülür, orhan veli'nin kısa şiirinde hayat bulur. gemlik'e doğru/ denizi göreceksin/sakın şaşırma.
• daha koca koca şehirlerde bile uygulama yaygın değilken; kaldırımları bisikletliler ve yürüme engelliler için de (bu "de" önemlidir) düzenlenmiş gerçekten şipşirin ilçedir.
• (bkz: gönen de aylak gezen gençlere yuva denmesi)
• yarın yolda giderken "kelle peyniri, saçaklı mantısı, ev baklavası, kurban kavurması, tazecik tazecik sebzeleri, on beş dakikada helmelenen kuru fasulyesi ve daha neleri nelerini" düşünerek kilometreleri sayacağım memleket, ana kucağı, baba ocağı...
• (bkz: yuva/@karviskali)
• (bkz: gönen geceleri)
• (bkz: beyaz zambak)