her an bir şeyleri kaçırıyorum hissi ^*

• ben orda diilken tum onemli olayalr olmus bitmis, konusulanlar konusulmus, su an baska bir yerde olmali ve olayi damardan gormeliydim ama yapamiycam cunku olanlar hep ben yokken gerceklesicek hissi. guvensizlik. baslamis bir filme ortasinda istirak ettikleri icin yeni dogan bebeklerde gorulebilir. (ara: hissi)
• insanın bir şeye odaklanırken aklına gelebilecek düşünce ve ardından bütün konsantrasyonu bozarak gününüz ve çalışmanızı bozabilecek his, ama düşünmekte haklıyızdır çünkü yaşadığımız bu 'gudik' çevre bizi monoton bir hayattan uzak tutmaktadır.
• aynı anda birden fazla kişi olup birden fazla yerde bulunabilme hayalini de beraberinde getiren, meraklı ve sabırsız insanlara ait his
• (bkz: you missed the whole point baby) ^*
• beklemekten kaynaklanır..
  beklemezsen korkmazsın kaçırmaktan gibi bişiy uydurdum şimdi..
• aslina bakarsaniz luzumundan fazla bir farkindalik halinden baska bir sey degildir, zira nerden baksaniz her an bir seyleri kacirma halindeyiz zaten...
• dünyanın kendi çevresinde dönmekte olduğunu düşünen bireyin, hayatın doğal akışında duhul olduğu birtakım topluluklarda, dünya yüzünde milyarlarca birey olduğunu farketmesiyle içine düştüğü histir.
  
  dibe vurmaya giden yolda ehven-i serdir; çünkü birşeyleri kaçırdığını hissedebilmek, o birşeylerin henüz önem arzetmekte olduğunun kanıtıdır. bir başka deyişle bu his, tutunacak dal arayışında olunduğunun göstergesidir.
  
  bu farkındalığın kaygı değil huzur vermeye başladığı nokta, sabahları aç karnına bir prozac sallamanın hatırı sayılır faydalara vesile olacağı noktadır.
  
  bir de;
  chuck palahniuk'un görünmez canavarlar isimli romanında konu edildiğini görünce, şaşkınlığa dönüşen kibirim eşliğinde kendi icadım olmadığını farkettiğim, sözlüğe giriş yapmak için arattığımda ise kendi icadım olmadığını epeyce net olarak kavradığım histir.
• insana; aynı anda her bir yerde olmalıyım hissini beraberinde getirir. her bir şeye, her bir yere yetişmeye çalışmaktan, sadece tek birine odaklanamamayı, kısaca mutsuzluğu da getiriyor.
  
  bazen kararsız kalıyorum; gitmekle kalmak arasında. herhangi iki şeyin, bana kazandıracaklarını, kaybettireceklerini çok fazla kuruyorum. çok mu faydacı bir kişiliğim, bilemedim ki. üstelik, nedense her iki şey de, bana uyan şeyler oluyor. seçeneklerden birini seçtiğimde, seçimimden memnun olsam da aklımda diğeri kalıyor kimi zaman. yaklaşma yaklaşma çatışmaları içinde kaldığımdan oluyor bunlar.
  
  işte o karar alma sürecinde, harcadığım zamanda en önemli şeyleri kaçırıyorum aslında.
• (bkz: dikkat eksikliği)
• elinizden ciddi anlamda bir şeyi kaçırdığınızda, geri kalan tüm zamanlarda aynı hissin deja vu'sunu yaşarsınız sürekli.. olur olmadık zamanlarda içinize bir öküz oturur. yutkunamazsınız ve sonunda gerçekten elinizdeki diğer şeylerden de olmaya başlarsınız.