i compagni

• mario monicelli tarafından yönetilen 1963 yapımı bir italyan filmi. başrolünde marcello mastroianni oynar. film, özetle 1800'lerin sonunda torino'da kötü şartlar altında çalışmaya zorlanan bir grup işçinin haklarını aramak için yaptıkları grevin hikayesini anlatır. tam da işçilerin toplu olarak eyleme geçmeye çalıştıkları günlerde, şehre, daha önce de çeşitli grevlerde bulunuduğunu sonradan anlayacağımız professor sinigaglia (marcello mastroianni) gelir ve onları bilinçlendirmeye çalışır.
  
  i compagni'yi izlerken aklıma bizim kibar feyzo geldi. iki film arasında birçok ortak yön var. ağanın kulu olarak görülen marabalar yerine mümkün olduğunca sömürülen işçiler, feodal toprak ağaları yerine acımasız patronlar, ağaya/patrona yalakalık yapmak için beraber olduğu insanlara ihanet eden kapıkulları/fabrika şefleri vs... yalnız, bu film anlatım olarak kibar feyzo'nun komik ve hicivsel anlatımının aksine daha dramatik bir yol izliyor.
  
  sonuç olarak özellikle marcello mastroianni sevenlerin kesinlikle izlemesi gereken kaliteli bir film.
• 18. uluslararası istanbul film festivali'nde 'yoldaşlar' adıyla gösterilmiş film.
• türkçe'ye "yoldaşlar", ingilizce'ye ise "the organizer" isimleriyle çevrilmiş.
  
  ben çok beğendim. vahşi kapitalizmin altın çağında, sömürünün alasının apaçık bir şekilde yapıldığı zamanlarda, 1800ler'in sonunda torino'da geçiyor bu 1963 yapımı italyan filmi. kadın, erkek, çocuk fabrika işçileri günde 14 saat çalışmalarından ve iş kazalarına karşı güvencelerinin olmamalarından dolayı patronlarıyla konuşmaya karar verirler. bir sonuç çıkmayınca da önce kendi çaplarında amatörce ama sonra "profesör"ün gelmesiyle organize bir şekilde greve giderler.
  
  o kadar güzel çekilmiş ki film, bildiğin eğlenceli ve komik bir film gibi ama aslında çok büyük bir dram anlatılıyor. 9küsur/10.
  
  --- spoiler ---
  
  pautasso karakterine, gesummina ismine, ne bileyim
  -bana mektup yaz
  +okuma yazma bilmiyorsun ki!
  -olsun gene de yaz
  
  gibi diyaloglarına güldüm çok ama hele en sonunda bizim omero'nun kardeşinin de fabrikaya başlamasıyla çok üzüldüm.
  
  --- spoiler ---
• 19. yüzyıl sonlarında greve giden italyan proleterlerini konu alan film emile zola'nın şu sözünü anımsatır:
  
  "sosyalizm için koşullar hazır, ama insan hazır değil."
• marcello abimizin içlikle arzı endam ettiği bi yoldaş filmi.
  filmin sonundaki fabrikaya koşan ufacık çocuk adeta bir tokat gibi.