kafayı yemek üzere olan yazarlar veritabanı

• ınstagramdan geliyorum. beni de yazın.
• ne işe yarayacak anlamadığım veri tabanı.
  doktor mu çağıracaksınız başlığa.
  ben de moda başlık türlerinden açacağım diyorsun, peki...
• eve kapanmış, pasifize edilmiş, pencereden balkondan dışarı hasretle bakan ve acaba bu süreci sevdiklerimden birini kaybetmeden atlatabilecek miyim diye düşünen beni de listeye ekleyiniz!
• dahil olduğum veri tabanı.
• sağol canım ya ben yedim de geldim.
• gençler daha yeni başlıyoruz. bu bir savaş. bu bir sinir ve sabır testi. daha şimdiden salmayın kendinizi. 100 mt değil maraton koşuyoruz. bir an önce odağınızı değiştirecek aktiviteler bulun ve bir süreliğine de olsa kafanızı rahatlatmaya bakın.
  
  bu süreçte bir farkındalığın oluşması için ufak bir katkıda bulunabilirsiniz. bir “up” yeterli olacaktır;
  
  (bkz: lupus hastaları ilaç bulamıyor)
• “tek canla buraya kadar yine iyi geldik” diyerek pollyanna olup, durumu az da olsa pozitifleştirebilecek yazarların tabanı..
• dün sakallarımı ve yıllardır kesmediğim bıyıklarımı kestim.
  
  birazdan da upuzun saçlarımı 3 numaraya vuracağım.
  
  hayır günde yarım litre alkol tüketmiyorum. inanın yapmıyorum bunu.
• benim! ama etrafıma yeterince durumun ciddiyetini anlatamıyorum. özellikle italya' nın durumu beni mahfetti. taaa çin' den gelen hastalık bir anda insanların hayatını alt üst etti. çin, iran, italya farketmez binlerce insan yok yere öldü. ne olacak bilmiyoruz. özellikle açık kaldığı her salise (sayemizde) para basan banka bize diyor ki; olmazsa siz eve gidin, müşterileri 2' şer- 3' er alalım içeri, hedefiniz falan da yok, hatta özveriniz için ek ödeme yapalım size diyor! ne oluyor? neler oluyor?
  
  bu iyiliği ilk işe girdiğim oryantasyon haftasında gördüm; "ulan ne kadar sevgi dolu bir yer, mutluluk bu mu? aşk bu mu anne?" dedim. sonrası 10 yıldır mokoko!
  
  şimdi de acaba ölecek miyiz? ondan mı bizr)e özeniyorlar diye ödüm kopmaya başladı... içimizden birileri kesin gidici... yoksa bunlar rutin uygulamalar değil!
• tek yaşayıp evden çıkmayan biri olarak beni de yazın. bugün kendime -nasılsın? -iyiyim. dedim. bazen boş gülüyorum, bazen psikolojik olarak korona oluyorum, ailem için endişe ediyorum, bu durum nasıl son bulacak onu düşünüyorum. sonsuza kadar evde kalamayız ya. bir şekilde çıkacağız ve virüs bulaşacak. ne bok yiyeceğiz onu düşünüyorum, benden nefret eden eski sevgilim geliyor aklıma acaba hala nefret ediyor mu (hani dünyanın sonu geldi aq) onu düşünüyorum, beni muhtemelen beğenmediği için cevap vermeyi bile kesen hoşlandığım şahsın yaptığı dalyaraklığı düşünüyorum. sonra cildime bakıyorum çok güzel bebek gibi parlıyor onu görünce mutlu oluyorum. sonra saçımdan elime virüs bulaşmış olabilir mi diye elimden koltuğa kadar kolonya sıkıyorum. sonra yine bir şeyler düşünüyorum. döngü budur.