türkçenin yetersiz bir dil olması

• amatör dilbilim refleksleri ve dil bilincine sahip olmak. dilden tek tek sözcükler yağmur gibi yok olsa bile -o kadarına karışamıyoruz- kırdan, şehirden söz varlıklarını arşivleyip, kayda almış olunuyor. bu dil ölecekse -ki türkler herkese ve türklere karşın tükenmiyor- ölü dil olarak değer üretebilir. biz türkler sadece dille varız; varoluş belirleyicisi olarak ahlak, din, beceri ve gerilikler hep ikincildir. ikincillerden ama çok önemli olan savaşçılık ve bir numara olan dil, bizim sağkalımımızı sağlamış.
  
  teknik ve bilimde çağlar boyunca geri kalmış olabiliriz. ama dil gücü ve dil yapımızın uygunluğuyla yaşam damarlarımız geniş. dilimiz bir tür parlatıcılı ayna gibi; kıvrak, esnek. bu sayede sözcük hazinesi ingilizceden de geniş şiir ve söylev dili olan farsça kadar derinleşebiliyoruz. dilimizle özellikle sanat, genelde söz sanatlarında geri değiliz. türkiyenin bütün çevre coğrafyası güçlü şiir dilleriyle kaplı: rusça, arapça, farsça, bulgarca, yunanca... ve türkçe de iyi bir şiir dili (bkz: nazım hikmet), edip cansever. ayrıca (bkz: osmanlıca). çaktırmadan sağlam bir alaşım dili, veya üslup dili olan ölü dil osmanlıcayı dünyaya sunduk, hatta ölü müzik, ölemeyen türk sanat müziği de yan armağanı. bunlar aklıma geliverenler, doğruluğunda iddialı değilim, doğru olabilecek argümanlar.
  
  özetle... yaşarlığı sağlayan kültür unsuru ve kitle birleştiricisi (zamkı) niteliğiyle sağkalım dili türkçe. işlevsellik ve anlatım gücü bakımından, yabancı kulaklara hitap edebilen sanat dili türkçe. bütün ötekilere yabancı dil olarak türkçenin tek sorunu dil yapısının öteki dillerden bir hayli farklı olması. türkçenin matematiği ve mantığı, sahibi olan türklerde olmadığı kadar yüksek. sanki biz kendi dilimizin (belki kültürümüzün de?) üvey çocuğu gibiyiz. dilleri matematik ve mantık, türkler kendileri değil.
  
  (bkz: türkçe/@ibisile)
  (bkz: ingilizcenin yetersiz bir dil olması)