• (bkz: trois couleurs)
  • bugün serinin son filmini izledim. etkileyicilikte ve duygunun geçişinde maviyi geçemedi ancak filmdeki birbirinin hayatına aniden ve küçük detaylarla giren insanların birbirine bir film konusu olabilecek kadar şans vermesi beni kendine çeken oldu sanırım. tekrar eden olayların jenerasyon farkından herhangi bir şekilde etkilenmediği (auguste ve kern'in hikayesi arasındaki paralellik) göz önüne seriliyor. mutluluk arayışının ya da eksikliğinin yarattığı hezeyanlar da dikkat çekilmek istenen detaylardan. kırık cam ve kırmızı filmin çok sık kullanılan temalarından. son sahnedeki ilk iki filme oyuncular doğrultusunda yapılan atıf da hoş idi.
hesabın var mı? giriş yap