yıkıcı

• inceldiği yerden koparmayı bilmeyendir yıkıcı.
• gecekondulari yikmakla gorevli isciye de denir halk arasinda..
  ve metin altiok anlatir onlari:
  
  "ve evin yüzü burkuldu
  bir kıpırtı vardı sakaklarında.
  yıkıcılar geldiler, çatıdan başladılar.
  kiremitleri topladılar birer.
  tahtaları söktüler, kanırtıp çivileri
  ellerinde keserler.
  
  anımsar misin denize karsı oturmuştuk.
  ikimizde arkamızı dönmek istememiştik kıyıya.
  susmuştuk uzun bir hesaplaşmayla.
  iki sevgili vardı yan masada;
  umurlarında bile değildi deniz,
  alınları birbirine değecekti az daha.
  
  yıkıcılar geldiler,
  çıkardılar kapı ve pencerelerin pervazlarını.
  kör gözleri ve açılmış ağzıyla
  kaldı temelleri üstünde umarsız ev.
  sıra balyozlardaydı artık,
  çelik iskeletini evin ortaya çıkarmak için.
  
  benim göğüs kafesimde bir iskete,
  iskeletimin bekçisi, içten bağlı kemiklerime.
  sıçrayıp duruyordu oradan oraya,
  duyuyordum kıpırtısını içimde.
  bir bulut geçiyordu senin gözlerinden.
  oturuyorduk; ben kızgın çölüm, sen yıldızsın göğünle.
  
  yıkıcılar geldiler;
  düştü gürültüsüyle yüzü köhne evin,
  göründü bazı odaları ve iç duvarları.
  ayni renklerle boyanmış sofası, isli mutfağı.
  bir kesit kalmıştı geriye simdi o evden
  eski bir yaşantıyı simgeleyen
  
  çıkıp yürümüştük kıyı boyu
  benim sıvası dökük yüzüm, senin çocuk gözlerinle.
  oysa sen yürümeyi sevmezsin.
  nasılda değişmişti görünüşü
  yillardir görmediğimiz kentin
  yürümüştük anısıyla eski cumbalı evlerin.
  
  yıkıcılar geldiler, yıktılar bütün duvarları.
  yalnız temel kaldı geriye ve birkaç tuğla kırığı.
  iş araçlarında artık,
  bir canavar ağzıyla deşmek için toprağı.
  ve temizleyecekler kazılan yerlerde
  bizden kalan balçığı."
• (bkz: yapiyla yapicilar)
• kaç kilo vermek istiyorsanız, tartılacağınızda baskülün ibresini -3 -5 ayarlayın, çıkın üstüne. tahmin ettiğiniz kiloya ya indimiz, ya yaklaştınız. ondan sonra yapıcı veya yıkıcı kilosal etkinliklerimize devam!
  
  insanda haset var, hınç var, terk ediliş, diğer hayvanlardan apayrı oluş var. birbirimize öfke gösterdiğimiz kadar hayata, doğaya da öfke göstermekteyiz. hz. süleyman gibi hayvanların dilinden anlayan insanlar bile ara halka, ne o ne o. yıkıcı, benden sonra tufan, ben yoksam hiçbir şey olmasın diyen insanoğlu.. kendi annesi sevse bile kendisinden çok önce olup bitmiş bir gelişmeyle hayvan ortaklığından, biteviye süregiden olmaktan çıkmış. belki insan için iki anne söz konusu. hayvan ana/doğa anadan kopmuş, insan anneyle ilişkisi de titrek. öfke/hınç bu eski kopmadan ötürü zorunlu: hayvanımsıyız ama artık özgün hayvan değiliz, kategori dışıyız. (bkz: kopuş/@ibisile)
  
  "diğer bir deyişle bir insanın doğasındaki görece kötülüğü fark etmesi olasılık sınırları içerisindedir, fakat gerçek kötülüğün yüzüne bakmak hem nadir hem de yıkıcı bir deneyimdir." carl gustav jung - aspects of the feminine
  
  "bizden farklı olarak, roman, efsane ta da fıkra kişileri yaşın yıkıcı etkisine bağımlı olmayan bir maddeden yapılmışlardır. (...). ancak bu yaşlanmaları öyle bir tarzdadır ki karakter özellikleri değişmez ve bozulmaz, yalnızca yavaş yavaş silikleşir, silinir ve sonunda uzayın saydamlığıyla karışır. pepe le moko ile koleksiyoncu havel de, musa ile pallas athena da ya da aziz françois d'assise de ortadan böyle kaybolacaklardır. ama düşünün ki aziz françois omzuna konmuş küçük kuşlarla, bacağına sürünen geyik yavrularıyla ve ona gölge veren zeytin ağacıyla birlikte yavaş yavaş silinip gidecek." milan kundera - smesne lasky
  
  (ilk giri tarihi: 17.5.2018)
  
  (bkz: yıkıcılık)