hesabın var mı? giriş yap

  • yosun topu anlamına gelen japon bonsai yetiştirme tekniğidir.

    5-6 ay önce bir adet satın aldım. uzun vadede gözlemleme şansım oldu. avantajlarını ve dezavantajlarını yazayım.

    halihazırda sukkulent ve kaktüslerim olduğu için kokedama için marginata dracena tercih ettim. tercih etme sebebim özellikle sukkulentler için uygun olmadığını düşünmemdi. sukkulentler süzek ve hava alan topraklarda büyümeye uygundur. üstten suladığınızda su saksı diplerinden çıkmıyorsa ya saksıyı ya toprağı değiştirmek lazım. fakat kokedama da herhangi bir şekilde hava girişi ve su çıkışı olmuyor. zaten su deposu olan bitkiler fazla su ve nemli ortamda kök ya da yaprak çürümesi yapıyor. bir arkadaşım sevgilisine hediye olarak sukkulent kokedama aldı, tüm ihtiyaçları karşılanmasına rağmen alt yaprakları çürütmeye başladı. 15 günde bir sulamak da çözüm değil bence. çünkü havalar ısınmaya başlıyor. bazen haftada iki kere sulamak gerekecek sukkulentleri. kokedama için bu topraklarının hiç kuru kalmaması demek. o yüzden sukkulent kokedama aldıysanız çürümelerine şimdiden hazırlayın kendinizi.

    kaktüsler için durum biraz farklı olabilir. daha doğrusu sukkulente oranla daha uzun süre dayanabilir. çünkü sulama aralıkları uzun ve su miktarı genelde az oluyor. ama yine de toprağın hava ile temas etmemesi benim için dezavantaj.

    kendi bitkim için konuşacak olursam, marginatalar salon bitkisi olduğu için uzun süre dayanır diye düşündüm ama kokedamaya sığmama gibi bir durumla karşılaşacağım sanırım. ayrıca üzerinde sürekli nemden kaynaklı olduğunu düşündüğüm küçük kabartılar oluşuyor. dayanıklı bir bitki olmasına rağmen sürekli yaprak kurutuyor. bir kaç hafta içinde saksıya alacağım, kök durumunu merak ediyorum.

    ayrıca suladığınızda haliyle yosun kokuyor. o biraz rahatsız ediyor. kuruduğunda koku kalmıyor tabii.

    kısacası; doğru bitkiyle bile uzun süreli olmadığını düşündüğüm bir yetiştirme tekniği.

    avantajlarına gelecek olursam; kesinlikle çok güzel duruyor. çok güzel bir hediye alternatifi olabilir. amacım bitki yetiştirmek değil, dekorasyon olarak kullanacağım derseniz eğer, şöyle söyleyeyim. çok ucuz değiller ne yazık ki. ben marginata için oturtma çubukları dahil 130 lira gibi bir ücret ödedim. +28 lira da kargo parası.

    yine de hevesinizi kırmış gibi olmayayım. deneyimlemek isteyenler için instagram'da şöyle bir sayfa var. çalışanları çok pozitif ve ilgili efenim. bol şanslar.

  • bu sefer hakikaten şaşırttın beni sözlük. enteresan. şunu izler, bunu okur, şuraya gider, bunları dinler falan filan bin tane şey yazılmış ama final ''allah belasını versin''e bağlanmış. tüm gün çekirdek çitleyerek kral tv izleyen kızlarımız da var. onlardan verelim? ama onları da beğenmiyordunuz pardon. futbol, kadın, araba üçgeninde dönüp duran kitlenin kendini nimetten sayması çok hoş. neymiş entel olmaya çalışıyormuş, vay efendim okuyormuş, öğrenmeye çalışıyormuş. hakikaten çok fena şeyler bunlar. hele ki otobüste kitap okumak falan kabul edilebilir bir yanı yok yani. insanlıktan çıkmış bunlar. sonuç olarak ben hak verdim. kızlar çok salak, erkekler çok zeki. karnem inşallah hep beş olur. babam bisiklet alacak.

  • daha önce verdun muharebesinden sonuç çıkarmayan kibirli ingilizlerin yüksek atış gücü ile hızlı piyade saldırısını birleştirerek almanları püskürtüp savaşı lehine çevirebileceğini düşündüğü için başlattığı salakça bir saldırıdır.

    alamanlar oldukça kuvvetli tahkimat yapmışlardı, metrelerce yeraltında tünelleri vardı. dikenli telleri sırlamış ve makineli tüfeklerle bekliyorlardı. ingiliz fransız ortak topçuları binlerce top attılar bu top şarapnellerinden fareler bile kurtulamaz diye düşündüler günlerce top atışı ile binlerce top göndermişlerdi sonuçta. saldırı başladı düdükler eşliğinde almanlar keklik gibi avlamaya başladı saldıranları çünkü dikenli teli geçemiyorlar ve piyade silahı ile makinelilere karşı koymaya çalışıyordu.

    sonuçta degişen birşey olmadı savaş devam etti binlerce kişi öldü.

  • o isikli yildizlar yok mu hala ıstiklal'e gidince bize maziyi hatirlatan o yildizlar. o yildizlarin ustunde de selocanli turkcell reklami olmali tabii, yilbasindan once alisveris yapilmaya gidilmis. kar yagiyor, kalabalik ama insanlar bir birine carpmiyor. arap turistler vara vara diye cocuk kovalamiyor, sonra tramvay agaclarin arasindan yavasca geliyor, farlari acik. daha sonra yukari dogru cikiyorsun, kizilkayalar var, hemen 2 tane islak atiyim diyorsun sonra dolmusa gecerim ya da akm onunden otobuslere... kizilkayalar'a geldiginde bu adamlar gezi'de bize hamburger vermedi demiyorsun, otobuste bu soforler bizi sopayla kovaladi demiyorsun, biniyorsun kirmizi beyaz korukluye geliyorsun eve, yilbasi programinda huysuz virjin varmis, hadi bakalim...

    edit: cadde patates oldu, ne kasmışım yazarken. püü

  • visual studio code en sevdiğim kod editörü. bilgisayarımda oldukça hafif çalışıyor, eklentileri harika, kullanım tabanı çok büyük. kısayollarına alıştığınızda artık bir parçanız haline geliyor.

    screentogif ile gif şeklinde ekran görüntüleri alıyorum, çok işime yarıyor.

    pomodoro logger ile hem işlerimi organize ediyorum, hem çalışma takibimi yapıyorum, hem de pomodoro'mu yapıyorum. benim için yeteri kadar gelişmiş bir yazılım, daha gelişmiş kompleks yazılımlardan o kadar verim alamıyorum.

    kdenlive video düzenleme işleri için kullanıyorum.

  • ben yine en kötüsünü yazıp gidiyorum, ibret forever:

    genç kız, uzaktan uzağa beğendiği çocuktan gelen bi kahve içme teklifini coşkuyla kabul eder. yalnız, duruşmaya yetişeceğinden sınırlı bir vakti vardır, üzülerek belirtir. kahramanımız "yarım çay içeriz biz de? :)" diyerek sevimli bir orta açar. yarım çay, çok pratik bir tekliftir. kızın içi ısınıverir. çocuk kafeteryadan "yarım çay" ister. çaylar cidden yarım gelir. o dar vakitte içilir. sonra o şövalye "biz yarım içtik arkadaşım! ben yarısını öderim!" diye kavga çıkarana kadar her şey ne kadar da yolundadır aslında... de mi?

  • erdoğan: "tırlarda insani yardım malzemeleri vardı."
    erdoğan: "camide içki içtiler."
    erdoğan: "kabataş'ta türbanlı bacıma saldırdılar."
    erdoğan: "papa'nın özel uçağı var."
    erdoğan: "mercedes 330 bin lira."

    adamın en kral iddiası 1 yıl dayanmıyor.

    midem bulandı.

  • turabi, gönüllüler 5 kişi kalınca klasik döngüyü an itibariyle başlattı.

    - acun abi, 5 kişi kaldık, bir elin beş parmağı gibiyiz, birimiz gitse...

    sonrasında:

    - acun abi, 4 kişiyiz, bir arabanın dört tekeri gibiyiz, birimiz gitse...

    daha sonra:

    - acun abi, 3 kişiyiz, sacayağı gibiyiz, birimiz gitse...

    çok sonra:

    - acun abi, 2 kişiyiz, afedersin karı-koca gibiyiz, birimiz gitse...

  • tuhaf günlerden biri. dünyanın bir kısmını neşelendirirken bir kısmına travma yaşatan türden.

    dayımın eşi öldüğünde 35 yaşındaydı, ben de şu an 35 yaşındayım. agresif bir beyin tümörü yüzünden üçüncü ameliyata girmesi gerekiyordu, bir gece öncesinde bana "korkuyorum, ölürsem çocuklarıma ne olacak" demişti. "anneler günü, bayram, hep buruk olacaklar" demişti. ameliyatının işe yaramayacağını herkes biliyordu zaten de, bir umut diye çırpınış... ne cevap verdim hatırlamıyorum, kesin saçmalamışımdır. ölmek üzere olan birini avutabilecek kadar soğukkanlı değilim.

    bu konuşmadan birkaç ay sonra öldü. çocukları büyüyor, zaman akıyor. büyük çocuğu (kız) ortaokulda, ufak olan (erkek) ilkokul. kız çocuklarıyla erkek çocukları farklı yapıdadır derler, ondan mı bilmem ama erkek olan hayatına normal şekilde devam ediyor gibi görünürken kız olan annesini bir kez bile anmadı. hiç. ne fotoğrafına baktı, ne ismini andı. biz de bu yüzden hep o yanında yokken aradık anneannemi, anneler günü'nü kutlarken duymasın istedik. sosyal medyada paylaşmadık. kendi çapımızda önlem aldık işte, ne faydası olacaksa...

    yaşadıkları şehir tutucu. sanırım ramazan yüzünden arkadaşlarından ve çevreden gördüğü oruç tutma baskısına isyan etmiş. ilk defa dün gece annemle kardeşimi arayıp ağlamış. "allah'a inanmıyorum ben, olsaydı annemi bir kerecik rüyamda görürdüm. zaten bizi ufacıkken bıraktı, allah'tan nefret ediyorum" diye bağırmış. birkaç gün önce de ilk defa kendisini büyüten anneannemin anneler günü'nü erkenden kutlayıp hediye vermiş. yıllarca tek bir kez anneler günün kutlu olsun demedi, bu yıl içinde ne biriktirdiyse hepsini kusuyor. o kadar öfkeli ki, çocuk değil marvel filmlerinden çıkmış kötü karakterler gibi konuşuyor. allah'tan nefret ediyorum diyor sürekli. sanırım inanıp inanmadığını da sorguluyor kendince. annesinin ölümüne açıklama bulmaya çalışıyor. allah öldürdüyse neden öldürdü, neden annesini öldüren allah için oruç tutması gerekiyor türü sorular... aslında cevap da istemiyor, sadece öfkesini her konuştuğu insana söylemeye çalışıyor. anneler günü olmasa başka bir meseleyle bu kadar tetiklenir miydi kafasındakiler bilmiyorum.

    demem o ki, bir yetişkin olmama rağmen 5 yıldır babalar günü benim için bile kabus. sabah mide krampıyla uyanıp gün boyunca her reklamda ağlamaklı oluyorum. bir de bu reklamların haftalar önceden başladığını varsayarsak... bazı çocuklar için anneler günü, babalar günü kavramları travma.

    bazen dünyadaki bütün özel günlerin kaldırılmasının daha iyi olacağını düşünüyorum. haftalar öncesinden bannerlarla, videolarla babam yaşasaydı alabileceğim hediyeleri görmektense ölüm yıl dönümünde anmayı tercih ederdim. bugün annesini kaybedenler de böyle hissediyor. işçi bayramı veya öğretmenler günü gibi mesleki türde olanlar neyse de; bence anneler günü, babalar günü gibi kişisel bağları zorlayan günler olmasaydı eksikliğini çekmezdik.