hesabın var mı? giriş yap

  • hazır bohemian rhapsody adlı film sinemalara girmişken, queen'in freddie mercury'li dönemini sonlandıran made in heaven'ı ziyaret etmek istedim. aslında mercury defteri innuendo ile kapansa da grup üyeleri, mercury'nin ölümünün ardından queen adı altında stüdyo albümlerinde yayınlamadıkları şarkıları toplayarak son bir veda yapmaya karar vermişti. normalde bu tarz albümler genel müzik dinleyicisi olarak kabul görmez ve bunların son kez paraları cukkalamak için yayınlandığı düşünülür. made in heaven için böyle düşünenler var elbette ama bu albüm için genel olarak hayranlardan kabul görmüş bir albüm diyebiliriz.

    şunu unutmamak lazım: innuendo sonrası queen, hadi yeni albüm yapalım diye stüdyoya girmedi. albümdeki çok az şarkı innuendo sonrası kaydedildi. diğer şarkılar ya solo albümlerden alınmış, ya b yüzünden, ya da farklı nedenlerle son anda albümlere girememiş. elbette böyle şarkı "queen"leştirmek büyük risk. mesela freddie mercury'nin queen'e vermeyip kendi çantasında tuttuğu şarkılar tabii ki de grubun tarzına uymadığı için mercury'nin solo albümünde yer almış. bu nedenle bu şarkıların hepsine bir cila gerekmiş. cila da bazen tutmuş, bazen tutmamış.

    şarkılar güzel, ona hiçbir laf yok. freddie mercury, her şarkıda ne kadar muazzam bir vokalist olduğunu gösteriyor. hiçbir şarkıda - en son kaydedilenler dahil - aids ile boğuşan, yorgun bir adam havası yok. sesinde olmadığı gibi yazdığı sözlerde de hep bir umut var. belki de umut albümü anlatan en iyi sözcük. çünkü bu albüm bol bol, sakin ve duygusal ilerleyen, karanlığın içinde aşkı, mutluluğu, huzuru anlatan şarkılarla dolu. bu aynı zamanda albümün en büyük sıkıntısı. queen'den her zaman olduğu gibi yaratıcı, müzikal sınırları zorlayan şarkılar ya da saf, hareketli bir rock'n'roll duymak isteyenlerin albümü değil bu.

    albümün bu huzurlu genel havasına çok yakışan it's a beautiful day albümün açılışını yapmakta. kuş sesleriyle, perdesiz bas gitarla, mercury'nin hisli sesi ve piyanosu ile hoş bir açılış şarkısı. mercury zaman zaman sesine güç katarken, brian may de gitarının volümünü arttırarak mercury'ye fazladan bir destekte bulunmakta. çok kısa süren şarkı sonlanırken bir orkestra başını uzatıyor ve hemen bitiyor. mercury'nin zamanında piyano başında doğaçladığı bu kısa performans tadına bırakılmış. albümün sonunda bu noktaya geri döneceğiz.

    albüme adını veren made in heaven, mercury'nin solo albümü mr. bad guy'dan alınan iki şarkıdan biri. orijinaline düzenleme olarak çok benziyor. sadece gitarın ve davulun sesini biraz daha yükseltmişler. mesela şarkının basit ama görkemli olmayı başaran piyano rifini gitarla çalmışlar. güzel de bir solo eklenmiş. fena şarkı değil. mercury'nin tiyatral yönünü çok iyi yansıtıyor. ama orijinalini bilenler için çok büyük bir yenilik içermemekte.

    let me live, albümün en pop şarkılarından biri. bunda şarkıda neredeyse grup kadar önce çıkan geri vokallerin de büyük bir etkisi var. hatta bir gospel havası yakalamış. oldukça iyi vokalistler olduğunu düşündüğüm brian may ve roger taylor'ın da şarkıda kendi kıtalarının olması çok hoşuma gidiyor - ki kıtalar nakarattan bence çok daha iyi. şarkının sonlarına doğru sadece el çırparak şarkıyı söyledikleri yer çok eğlenceli. içi oldukça dolu bir şarkı kısacası. tabii şarkı, big brother and the holding company'den sevdiğimiz piece of my heart'tan oldukça etkilenmiş ki ilk versiyonunun üstünde yasal olarak sıkıntı yaratabileceği korkusuyla oynanmış. iki şarkı da oldukça güzel. hüzün denizine dalmadan önce son çıkış.

    albümün en iyi ve anlamı şarkısı hiç kuşkusuz mother love . bildiğiniz üzere freddie'nin son vokal performansını bu şarkıda dinliyoruz. vokal kaydı mercury'nin ölümünden yaklaşık 6 ay önce yapılmış. ama kim der ki bu adam kısa süre sonra ölecek. mercury'nin sesi hala çok güçlü. gitar, bas, ve özellikle de keyboard çok duygusal bir altyapı oluşturmuş. gitar solosu çok iyi. bu altyapının üstüne mercury'nin yazdığı güzel sözler cuk oturmuş. albümün girişindeki şarkının tersine oldukça karanlık ve umutsuz sözler. bu bakımdan albümün ayrıksı otu diyebiliriz. anne rahmine geri dönüş temasını ise artık psikologlar incelesin. son kıtada brian may şarkıyı söylemeye başladığında hep çok hüzünlenirim çünkü bilirim ki mercury'nin gücü son kıtayı kaydetmeye yetmemiş. eserin sonuna iliştirilen mercury'nin day-oh performansı, tüm queen şarkılarının bir film şeridi gibi akması ve genç mercury'nin sesi de hayatın en sonundan en başa geri dönüşü anlatıyor ve buna uygun olarak bebek ağlaması ile şarkı sonlanıyor. keşke albüm de böyle kapansaymış. ama böyle umutlu bir albümü karamsar bir şekilde sonlandırmayı uygun bulmamışlar.

    bu hüzünlü havayı dağıtmak için biraz klişe bir pop şarkısı olan my life has been saved ile devam ediyoruz. tam bir 80'ler pop rock şarkısı. sözlerindeki yüzeysel politik göndermeler de bu havayı katmerliyor. buna rağmen, şarkının önce piyano ile çalınan sonra da gitarla çalınan ana teması huzurlu, güzel bir ezgi. ama o kadar. kanımca oldukça mantıklı bir şekilde aslen sadece b-side olarak yayınlanan bu şarkı orijinalinden çok farklı kaydedilmemiş. hatta nasıl olmuşsa made in heaven versiyonu daha eski duyulmayı başarmış. nazar boncuğu diyelim. hele hele john deacon gibi yazdı mı canavar gibi bir yazan adamdan bahsediyorsak çifte nazar boncuğu olsun.

    i was born to love you da tıpkı "made in heaven" gibi mercury'nin mr. bad guy'ından alınmış bir eser. 1980'lerdeki albümlerinde yer alabilecek bir queen şarkısı gibi hissettiriyor. bir önceki şarkının tam tersine orijinali vasat bir new wave şarkısı gibi duran şarkı çok başarılı bir şekilde yeniden düzenlenmiş. sadece sonunu biraz fazla uzun tutmuşlar gibi geldi. bu şarkı japonya'da en sevilen queen şarkılarındanmış. nakarattaki güçlü mercury performansı ve taylor'ın hızlı tempoda çalınan davulu, may'in gitar performansı ile birleşince gerçekten de japon animasyonlarından/filmlerinden alıştığımız gaz şarkıları andırıyor. albümü yıllar sonra döne döne dinledikten sonra tek dilime takılan şeyin bu şarkının nakaratı olması da ne kadar akılda kalıcı olduğunun bir göstergesi.

    heaven for everyone bence biraz ortalama bir şarkı. bunun iki nedeni olabilir. birincisi, belki de albümde bu tarz çok fazla beste olmasından ötürü, bu noktada biraz sıkılmaya başladıyorum. ikincisi de şarkının sürprizsiz ilerlemesine rağmen neredeyse 6 dakika sürmesi. özellikle son dakikaları "this could be heaven" diye fısıltılardan oluşmakta. bilemiyorum, tek başına dinlenildiğinde çok kötü değil aslında. yine de dinlersem the cross'un söylediği orijinalini dinlerim sanırım.

    albümün bir başka power balladı too much love will kill you. bu şarkı da çok yeni bir şey sunmuyor aslında. piyano ile saf bir ballad gibi başlıyor, ikinci kıtada hafiften davul giriyor, sonra gitar derken oldukcça görkemli bir hale geliyor. başkası yapınca biraz sakil durabilecek ve özellikle 80'lerde pek fazla kullanılan bu formül, queen'e ise cuk oturuyor. bu da mercury'nin her şarkıyı yaşar gibi içten söylemesi sayesinde. dediğim gibi, adam tiyatral adam. görkemli balladlar adama çok uyuyor. bir de tabii "too much love will kill you" çok güzel bir kalıp. tam bir slogan. daha ismiyle seni çekiyor. sözleri de genel olarak güzel. bu nedenle kolayca unutulacak, vasat romantik şarkılar listesine girmiyor.

    en sevdiğim queen şarkılarından biri her zaman you don't fool me olmuştur. bu albümde de o kadar daha yavaş, dokunaklı şarkı arasında parıldıyor. hem funky (bakınız bas gitar rifi), hem ciddi ciddi rock (bakınız gitar solosu) bir eser. öte yandan tadında bir duygusallığı var. mercury'nin "daba ba ba bababa" diye vokalleri de mevcut daha n'olsun. dinlemekten asla bıkmayacağım bir çalışma.

    a winter's tale bir müzikalden fırlamış biri bir şarkı. normalde çok dinleyeceğim bir tarz olmasa da mercury'nin özel durumdan dolayı çok etkileyici buluyorum çünkü kendisi hasta hasta camdan dışarı bakarken hayatın güzelliği hakkında yazabilmeyi becermii. bu pozitiflik albümün açılışını yapan "it's a beautiful day" ile büyük ölçüde uyuşuyor. e bir de freddie'nin kişiliğini, üslubunu düşününce kendisine çok yakışan bir şarkı olduğunu kabul etmek lazım.

    albümün kapanışına yaklaşırken it's a beautiful day (reprise) ile albümün başına geri dönüyoruz. çok benzer ilerleyen şarkı biterken rock'a dönüyor ve brian may'den oryantal havalı bir gitar solosu dinliyoruz. ama gitarın ve baterinin tonu şarkıyı ucuz bir remix haline çevirmiş. güzel bir kapanış olduğunu hiç düşünmüyorum.

    sonra da 4 saniyelik yeah var.

    albüm bitti derken bir untitled track başlıyor ve bitmek bilmiyor. 22 dakikadan fazla süren bir bayık enstrümantal eseri sadece bir kez baştan sona dinleyebildim. içinde müzik namına pek bir şey barındırmıyor.

    kağıt üstünde bir queen albümü olsa da "made in heaven" hayatta kalan queen elemanlarının düzenlediği bir freddie mercury saygı albümü gibi. queen'a başlamak için hiç iyi bir kayıt değil çünkü grubu temsil eden özellikler, (mesela çeşitlilik) bu albümde yok. hardcorde queen fanları için de çok yenilik barındırmıyor çünkü bu şarkıların bir kısmı zaten farklı mecralarda bulunmakta. bu nedenle bence albümün hedef kitlesi iki ayrı grup. birincisi queen'in hikayesini bilen, freddie mercury'nin müziğini beğenmiş ve bu insanın son çalışmalarını duymak isteyen meraklı müziksever kitle. ikincisi kafa şişirmeyen ve kafa yormayan, azıcık rock'a bulaşmış piyano balladları dinlemek isteyen yaşını başını almış kitle. ben kendimi birinci gruptan olarak gördüğüm için albümü dinlerken zevk aldım. özellikle bohemian rhapsody sonrası mercury'li son queen albümünü dinlemek iyi geldi. abi "mother love" nasıl bir şarkı öyle ya.

    3,5/5 verdim gitti
    albümü en iyi anlatan şarkılar: made in heaven, too much love will kill you, a winter's tale

  • bugün cumhuriyet olan azerbaycan'da (kuzey azerbaycan) ve iran topraklarında kalan güney azerbaycan'da konuşulan türk lehçesinin adlandırılması amacıyla yaygın şekilde kullanılan ve kullanımı bilimsel olarak doğru olmayan tabirimsi. bunu söylerken dillik (linguistic) verileri dikkate alarak söylüyorum. üstelik ilk olarak ben de söylemiyorum bunu. ilber ortaylı'nın da haklı şekilde vurguladığı üzere bu lehçenin adı -ne demekse- azerice değil, azerbaycan türkçesidir.

    bugün azerbaycan respublikası'nın anayasasında -siyasî bir tabir olmasına rağmen- azerbaycan'da konuşulan türk dili değişkesine azerbaycan dili denir. bu tabir de elbette tarihsel ve dilbilimsel verilerden bildiğimiz kadarıyla hatalı...

    azerbaycan türkçesi dilbilimsel anlamda kullanılması gereken en doğru tabirdir. ve daha ilginç olanı; türk devletleri arasında ilk cumhuriyet yönetimi azerbaycan'da 1918-1920 yılları arasında mehmet emin resulzade tarafından kurulduğunda bilin bakalım anayasada resmi dil nasıl adlandırılmıştı: türk dili. müteakip sözüm de 'bir millet kendisini ve dilini nasıl tanımlarsa o kabul edilmelidir' diyenlere gelsin. azerbaycan respublikası 1991 yılında sovyetler birliği'nden özgürlüğünü kazandığı zaman ebulfez elçibey yönetimi azerbaycan'ın dilini türk dili olarak tasdik etmesine rağmen haydar aliyev, yönetimi ele geçirir geçirmez, türk dilinin ismini azerbaycan dili olarak değiştirdi.

    bugün iran'da bulunan güney azerbaycan'a gidip insanlara anadilinin isminin ne olduğunu sorduğunuzda alacağınız cevapla ne demek istediğimi en sarih şekilde anlatacağımı sanıyorum. iran'da tebriz ve civarında yaşayan birine gidip "anadilin ne" diye sorarsanız, galip ihtimalle "türkî", "zebân-i türkî" (fars. türk dili) cevabını alacaksınızdır. bugün iran'ın azerbaycan ostanlarında (illerinde) yaşayan türklerin sloganı dahi "haray haray men türkem"dir.

    sözün özü, 1828 yılında iran ve rus çarlığı arasında imzalanan türkmençay antlaşması ile bölünen azerbaycan'ın kuzey kısmı (bugün müstakil bir devlet olan) önce rus çarlığı'nın, sonrasında ise bolşevik kadrolu sovyetler birliği'nin tahakkümü altında büyük bir kimlik bunalımı yaşadı. 1938 yılından sonra stalin'in uyguladığı represiya döneminde yüzlerce azerbaycan türkü aydın ya katledildi, ya sibirya'ya sürgüne gönderildi ya da memleketini terk etmek zorunda bırakıldı. bu aydınlar arasında türk dilinin en büyük âlimlerinden dilci ahmet caferoğlu ve azerbaycan'ın en değerli siyaset adamlarından azerbaycan halk cumhuriyeti'nin (1918-1920) kurucu cumhurbaşkanı mehmet emin resulzade de vardı.

    münevverlerinden mahrum bırakılan bir toplumun kimlik bunalımı elbette sarsıcı neticeler doğuracaktı. bu neticelerden belki de en önemlisi, hem benliğini hem dünyasını şekillendirdiği dili ile arasına giren mesafeydi. bu demek değil ki azerbaycan türkleri rus boyunduruğu altında yaşadığı dönem boyunca öz dilini kullanmaktan vazgeçip başka bir dile meyletti. olan bu değildi. ancak toplumun dili ile kimliği arasına ideolojik tohumlar ekildi. bununla ne demek istediğimi şu küçük örnekle anlatabileceğimi düşünüyorum. rusya'nın yavuz ivan (ivan grozni) döneminden itibaren hızlandırdığı doğuya doğru genişleme politikası sonucu 16. yüzyıldan sonra rus çarlığı'nın bir kısmını türk dilli halklar oluşturmaya başladı. özellikle ii. katerina döneminden sonra rus çarlığı topraklarında yaşayan bu halklar manzumesine daha fazla bigâne kalamadı. bilimsel olarak bu halkların dilleri, kültürleri, edebiyatları ciddi inceleme altına alındı. rus çarlığı döneminde türk dilinin farklı değişkeleri (yakut türkçesi, tatar türkçesi, türkmen türkçesi, vs.) adlandırılırken başlarda rusça lehçe-şive anlamına gelen nareçiy sözcüğü tercih ediliyordu. türkolojinin kurucusu kabul edilen büyük âlim f.w. radloff türk lehçeleri ile ilintili ünlü eserlerinde hep türk "nareçiy"lerinden bahsetmiştir. bolşevik devriminden sonra ise tüm bu nareçiyler bir anda "yazık"lar (rus. dil) haline geldi. sovyetler bununla da yetinmedi. her bir türk lehçesi için karakterleri birbirinden farklı ve girift olan kiril alfabeleri oluşturdu. aynı ses için birbirinden farklı harfler önerildi. bu alfabeleri kullananlara kendilerinin diğerlerinden farklı olduğu aşılanmaktaydı. bu konuda sovyetler belli oranda belki başarılı dahi oldu. bırakın birbirinden uzak yaşayan türk dilli topluluklar arasında hissettirilmeye çalışılan farklılık duygusunu, bu politikayla aynı toplum içerisinde yaşayan bireyler arasında dahi derin farklar yaratıldı. ebulfez elçibey-haydar aliyev karşıtlığı dahi bu bağlamda birçok şeyi açıklıyor gibi...

    bugün kullandığımız bazı kavram ve ıstılahların tarihî arka-planını sorgulamadığımız sürece kendi yaşadığımız dünyaya başkalarının, ayarlarını yapıp bize kakaladığı lenslerden bakmaya devam edeceğiz gibi. imdi öz mahnımızı söyleme zamanı...

  • büyük bir rezalettir.

    aramızda hala böyle güzel insanların olması ise küçük bir tesellidir.

  • kurban olasimin geldigi kopektir. tatliliga bak aklimi cildirdim. bizim evde 2 kedi var teki uzaktan izler muhtemelen digeri de anneme "terlik ise yaramaz al bunu" diye bicak falan getirir ulan.

  • - abi lost diye bi dizi keşfettim, süper!
    - ...
    - noldu abi sustunuz bişey desenize?
    - ...valla bir tavır takınacaktık sana ama, ondan bile vaz geçtik.

  • buradan izlenebilecek taşak geçme olayı.

    şu aşağılamayı izleyip üzülmeyen, hala akp'yi savunan biri nasıl türk olabilir, nasıl onurluyum diyebilir kendine?

    edit: adamlar gelen tepkilerden korkup özür dilemek zorunda kalmış. görsel

    yani paramızı bu rezil hale getiren akp'ye tepki göstermiyorlar, gidip bunu gösteren adamları bulup tehdit ediyorlar. gel de kafayı yeme bu beyinsizlerin yaşadığı ülkede. vallahi çıldırmama az kaldı benim. sinirden kendimi öldüreceğim bir gün bu akpliler yüzünden.

  • taoculuk ve konfüçyüsçülük ile birlkte çin'in 3. sac ayağı olan budizm'in mahayana koluna mensup bir "yaşama sanatı". çin'in diğer sac ayakları ile de harmanlanarak, gittiği ülkelerdeki kültürlerle de etkileşerek bu günkü konumuna gelmiştir.
    zihnin zorlamasızca kontrol altına alınması temeline dayanır. bundan sonrası da sözle anlatılamayan bir evren algısını beraberinde getirir.
    zihnin kısır döngülerini parçalamak için mondo ve koan gibi paradoksal problemlerin çözümünün bulunması, tokat, sopa kullanımı gibi yöntemlere (!) başvurulur.

    zen japonca olmasına karşılık isim çince'den devşirmedir (chán). değişik ülkelerde değişik isimlerle adlandırılır:

    çince ismi
    mandarin pinyin chán
    mandarin wade-giles ch'an
    kantonca jyutping sim
    şanghayca (wu) zeu

    korece ismi
    romanizasyon seon
    mccune-reischauer son

    sanskritçe ismi
    dhyana

    vietnamca ismi
    thien

    zen düz yazı yerine mısralarla çok daha iyi ifade edilir, şöyle ki:

    görmeden bak,
    duymadan dinle,
    öğrenmeden bil...

    edit: gelen güzel bir soru üzerine dizelerin anlamını bir örnekle biraz açıklamaya çalıştım:

    görmeden bak:
    burada anlatılmak istenen şey, algılanan nesneyi inceleyerek tanıma oturtma çabasında bulunmamak geretiği aslında. bu şekilde de dışarıda neler oluyor diye bir merak da oluşmuyor. bu ne etki yapıyor? bu şekilde zihnin algılanan veriyi işlemesinin ve aktif konuma gelmesinin önü alınıyor. istemeden her şeyi algılıyoruz sürekli. ama bunlara "görerek", "yorumlayarak" tanım vermeye uğraşıyor zihnimiz. işte tam da bu otomatik aktiviteyi bitirerek arkada olan öz benliğin ve farkındalığın hissedilmesi sağlanıyor. sadece algılayarak bilincimizi aktif tutuyoruz. bu algıları kullanarak hafızadaki ön tanımlı referanslarla karşılaştırmak ya da ne oldukları hakkında düşünmek gibi "zihni dans ettirecek" bir işleme girişmiyoruz .

    neden "bakmadan gör" değil?: herhangi bir uyaran/algılanan veri ortada yokken, dışarıda olanı algılama durumunu anlatıyor. bu durum, meselede bir şeyi bilmeye, neler olduğunu anlamaya çalışan bir "zihinsel aktiflik" durumunu tanımlıyor.

  • geometri hocasının delirip çocuğun kafasına tahtada kullandığı koca pergelle vurması sonra hırsını alamayıp çocuğun kafasını sıraya vurması tüm bunları dehşetle izlemeniz lakin o çocuğun tüm bunlar olup bittikten sonra hala sırıtabilmesi, hocanın da dönüp hiçbir şey olmamış gibi "evet nerede kalmıştık?" diye sorması. sonra o geometri hocası ile çocuğun ablasının evlenmesi.