hesabın var mı? giriş yap

  • o zaman arkadaş bile olmadığımız, 2. kez görüştüğümüz - başbaşa değil, aynı ortamda olmak sadece- bir şekilde yan yana oturduğumuz bir anda, " elindeki dikiş izleri de nedir? geçmiş olsun" dediğimde, memnuniyet, çokça da şaşırma ifade eden şekilde bakmıştı bana ve :
    "bunca yıldır arkadaşlarım bile farketmezdi.. sen nasıl farkettin, şaşırdım.." dedi.
    aradan yıllar geçti..
    bir akşam kendi evimizde, kucağımızda bebeğimiz varken dedi ki, "işte o soruyu sorduğun gün var ya, o an ben senle evleneceğimi biliyordum.. buraya kadar geleceğimizi biliyordum.. o an hissettim, sen benim eşimdin"..
    bir erkeğe yara izinin hikayesini sormak, tüm hayatınızı değiştirebilir, hikayeniz olabilir...

  • bu maganda barzolara bunları yapma cesaretini verenler utansın. ulan şu iki kızcağızdan birinin silahı olaydı da herifin ağzına sokup ağlatsaydı keşke. ama olacak olan en fazla ifadesi alınır sonra serbest bırakılır. illa eşin dostun olacak bir yerlerde yoksa adalet tecelli etmez.

  • antalya'daki kuaförleri denetleyen müyap, telif ödemeden radyo ve tv’den müzik dinlettikleri gerekçesiyle kuaför ve çeşitli esnaflara 3500tl ceza kesmiş. müyap ve müyorbir avukatı ile polisten oluşan 7 kişilik ekip, lisans ücreti ödemeden müzik yayını yapan işyerlerine yönelik denetim gerçekleştirmiş. 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri kanunu kapsamında lisans ücreti ödemeden müzik yayını yaptığı tespit edilen işyeri sahiplerine para cezası kesilmiş.

    bu adamlar kafayı yemiş olmalı. bu durumda eve gelen misafire tv izletmek için lisans mı alacağız? ülkede her şey fıkra gibi. bu lisans çılgınlığı nereye gider belirsiz.

  • 1940 yılında güney fransa'da rouffignac, les eyziez bölgesinde, tarihi kalıntıların yoğun olduğu bir bölgede tesadüfen bulunan bir mağaradır. 17.000-15.000 yıllık geçmişi olan mağara duvar resimleri ile dünyada sayılı mağaralardandır. yaklaşık 250 metrelik bir uzunluğu ve 30 metrelik bir eğimi vardır bu muhteşem sanat eserinin. çeşitli galerilerinde çeşitli temalar ayrı ayrı boyanmıştır duvarlara. the great hall of the bulls denilen bölümde sıçrayan boğalar, shaft of the dead man bölümünde kuş kafalı bir adamın bağırsakları saçılmış bir bizon ile ölümü, painted hall' da çeşitli renkli hayvan ve av çizimleri gibi muhteşem güzellikler bulunmaktadır.

    1955 yılında ziyarete açılan bu mağaraya günde 1,200 turist geliyormuş. 1963 yılında yapılan incelemelerde; kalkerden oluşan mağaranın resimlerinde çok küçük bozunmalar tespit edilmiş, incelenmiş, sebebi insanların ağzından çıkan karbondioksit gazının havadaki su buharını daha asidik yapmasıymış. çalışmalar bitirilirken nihayet bazı bölgelerde yeşil yosunlanmalar ve algler de görülünce kültür bakanlığı tarafından 20 nisan 1963 te ziyarete kapatılmış. o günden bugüne her gün kimyasal inceleme yapılmakta ve bozunma olmadığı görülmektedir bu insanlık mirasının.

    antropolojik özelliklerine fazla girmeden ilginç bir şey daha diyebilirim ki; 1980 yılında bu mağaranın the great hall of the bulls ve painted hall adlı en görkemli iki bölümü fransız hükümeti tarafından bir tünel şeklinde bire bir yaptırılmış ve turistlere açılmıştır.

    yeri gelmişken mağaranın tüm segmentlerinin listesini de verelim ileriki araştırmalarınız için;

    the great hall of the bulls
    lateral passage
    shaft of the deadman
    painted gallery
    chamber of engravings
    main gallery
    chamber of felines

    bu mağara bizde olsaydı, bozulma var mı yok mu bakılmaz, altın yumurtlanan tavuk kesilirdi ve asla korunma amacıyla kapatılmazdı. içeri girip mangal yakan, içen kırolarımız da duvardaki öküzün kıçına "seni seviyom len ayşe", "büyük cimbomlu", "bu mağaranın ustasıyım, gözlerinin hastasıyım" yazmak suretiyle iğfal ederlerdi güzelim mirası.

  • insanın dar alanlarda, sınırlarını görebileceği küçük yerlerde kendini iyi hissetmesi durumu. benim gibi bu durumdan hoşnut olanlar için asosyal ve içine kapanık insanlardır denmiş. içine kapanıklık nispeten doğru ama asosyal olmadığımı net bir şekilde söyleyebilirim. belki de aslında ihtiyacım olan şey asosyal olmaktır kim bilir. ve minik kare bir oda, kare eşyalar, başkasının sığmayacağı kadar dar bir alan. küçücük yer, kocaman özgürlükler.

    küçükken birçoğunuz gibi ben de kardeşimle aynı odayı paylaşırdım ve kendimle kalmak istediğimde masanın altına girerdim. çok büyük gelirdi masanın altı, yastıklardan sadece beni çevreleyen bir ev yapardım. bazen elbise dolabına girer otururdum. anneannemin evini çok severdim ama büyüklüğü beni rahatsız ederdi, neyse ki çok ağaç vardı bahçesinde. ağacın üstünde değilsem mutlaka birinin altında kendime topraktan bir sınır belirlemiş oraya oturmuş bulurlardı beni, ya da kümeste. en sevdiğim oyun saklambaçtı mesela, kuytu yerler bulmanın en güzel yoluydu bu ve o yeri bulunca sobelemek için bile çıkmak istemezdim bulunduğum yerden. şimdi de nefes almak istediğimde evin en kuytu ve karanlık yerine gidip birkaç dakika da olsa kendimi geniş yerlerden olabildiğince sakındığımı fark ettim. bunun bana ne kadar iyi geldiğini anlatmamın imkanı yok. tutkunu olduğum uçsuz bucaksız denizlerde, bitmesin dediğim kocaman ormanlarda, uçaktayken dünyanın büyüklüğünü gözüme gözüme sokan gökyüzünde kendimi ne kadar iyi hissedersem hissedeyim hiçbiri o masanın altı, dolabın içi, ağacın kovuğu ya da karanlık küçük bir kiler kadar bana iyi gelmiyor. sınırlar da sadece bu anlarda beni ben yapıyor.

  • "ne türlü kahramanlıklar" kısmına takıldığım konuşma. lan galiba bizi suriye cephesine sürecekler.