hesabın var mı? giriş yap

  • başlık: metrobüste teyzeye verdiğim ayar

    finalden çıktım, 4 saat uykuyla durduğum için acayip yorgundum. bindim metrobüse, cam kenarına oturdum. bi teyzeyle kızı bindi. teyze 50 yaşlarında, kızı da 25 yaşlarındaydı. kız geldi benim yanıma oturdu, teyze ayakta beklemeye başladı. aklı sıra yer vermemi bekliyor. ben yer vermeyince 'evladım, bak ben yaşlıyım, bana yer versene' dedi. bi de espri yapıyor 'kızımı kucağıma alırdım da bacaklarım ağrıyor eheheh.' teyze böyle bi gol pası verince dayanamadım, gelişine çaktım 'teyze ben de çok yorgunum ama senin bacakların ağrıyorsa kızı ben kucağıma alayım.' ben böyle deyince ikisinin de suratı kıpkırmızı oldu. kız da yanımdan kalktı. bi sonraki durakta da indiler. ben de eve gidince kızın kucağıma oturduğunu hayal ederek zafer 31 i çektim.

    yazar: mrfreak

    yardım editi:ovakışla cumhuriyet ilkokulu'na yardım kampanyası
    (bkz: #57596227)

  • hindistan'da demir leydi olarak anılan azim dolu kadın.

    2000 yılından beri özel timlerin kuzey hindistan’da faaliyet göstermesine izin veren yasanın kaldırılması için açlık grevi yapıyor. bu timlerin faliyetleri ise pek iç açıcı değil. zira timlerin birçok yargısız infaz, gözaltında kaybolanlar, işkenceler ve ölümlerle anılıyor. sharmila da hayatını bu yasanın kaldırılmasına adamış adı da bu yüzden demir leydi o olmasın da kim olsun hakikaten?

    uluslararası af örgütü tarafından da "vicdan mahkumu" ilan edilmiş. yine 2014'te hindistan'da üst kadın simgesi olarak seçilmiş.

    bu kadar duyarlı olabilmek mümkün mü bilemeyeceğim gerçekten. ama sharmila devlet tarafından zorla verilen serumlarla hayatına devam ediyor, yemek yemeden. davasının sonuna kadar arkasında. gerçekten inanılmaz.

    kaynak

  • bence mumkun oldugu kadar az meyveli yapilmasi gereken tatli. tahil ve yemişlerle daha çok hoşuma gidiyor. meyve kurulari konulacak ise de oldukca minik dogranmali...

  • ya pişman olursam diye hayatı erteleyeceğinize pişman olun daha iyi. pişmanlıklarınızdan ders çıkarabiliyorsanız sıkıntı yok.

    "yatağımın karşısında bir pencere var. odanın duvarları bomboş. nasıl yaşadım on yıl bu evde? bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? ben ne yaptım? kimse de uyarmadı beni. işte sonunda anlamsız biri oldum. işte sonum geldi. kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım."

    demeyin sonra.