hesabın var mı? giriş yap

  • performans ve konfor sorunları nedeniyle olan nedendir.

    türkiye'de önce bunlar şehirlerarası yollarda kullanıldılar ama konfor sorunları nedeniyle yavaşça terkedildiler. zaten alt katta 6 kişi mi ne oluyordu, gerisi yukarıda ve çift kat diye bir şey söz konusu değildi. daha konforlu ve az masraflı tek katlılar gelince bunları şehiriçinde kullanmaya başladılar.

    o zaman da performans sorunları başgösterdi çünkü bu araçlar uzun yol için tasarlanmış ve halk ağzıyla "devirli" araçlar. şehiriçinin dur-kalkına gelemeyip kısa sürede darmadağın oldular. buna bir de biyo dizel ve sorunları eklenince hepten döküldüler.

    karavan için idealdirler ama cüsse ve yakıt nedeniyle caydırıcıdırlar. yoksa çok ucuza kasa (plakasız) bulmak mümkün ama hem dağılmıştır hem de habire teknik sorun çıkarırlar.

  • babam sorumsuz bir adam olduğundan, hayatı boyunca hiçbir işte dikiş tutturamadı. biraz da şanssız adamdı, neye elini atsa kuruttu durdu. bu yüzden asla maddi olarak düzlüğe çıkamadık. çok şükür hiçbir şeyimiz eksik olmadı ama yarınımızdan da hep endişe ettik.
    şanssız adamdı dedim ya, üniversiteyi kazandığım sene iyice dibe vurdu.

    üniversite eğitimimi dedem (babamın babası) sayesinde bitirdim desem, sanırım babama haksızlık etmiş olmam. üstelik bunu o da kabul eder. aklına geldikçe ''sen yat kalk dedene dua et'' diye hatırlatır durur.

    mavi önlük, beyaz yaka ile okula adım attığım ilk günden, lise son sınıfa kadar her sabah ayakkabımın içine harçlık bırakan dedem; üniversite hayatım boyunca da her ay emekli maaşını benim hesabıma aktardı. bu fedakarlığa rağmen 2 sene okulu uzattım, of! bile demedi. mekanı cennet olsun.

    diğer dedemle pek içli dışlı olamadım mesafeler yüzünden. ben tatillerde köye gitmeyi sevmezdim, o da gariban adam; ancak 2-3 yılda bir gelirdi. çocukluk işte, şimdi imkanım olsa gölgesinden ayrılmam.

    teyzem anlattı, duyunca mahvoldum. ölmeden 2 hafta önce ''yazık'' demiş.
    - yazık bize, hiçbirşey yapamadık çocuğa. uzak ilde bir başına yavrucak. ne bir kez yanına gidebildim, ne üç kuruş parayı denkleyip yollayabildim, kızmıştır bana.

    bir öğle vakti köy kahvesinde kalbine yenik düştüğü gün, gömleğinin cebinden adımın soyadımın yazdığı küçük bir kağıt çıkmış.
    adım, soyadım ve hesap numaram.
    duyunca mahvoldum..

    nurlar içinde yat güzel dedem.

    ve yeteri kadar öpemediğim için o pamuk ellerini, kızma bana. çocukluk işte, şimdi imkanım olsa gölgenden ayrılmam.

  • cihat kelimesinin karşılığını bilmeyen bir adet cahildir. muhtemelen eve gittiğinde yemek tuzsuz oldu diye kafasına iki tekme yiyip kendine gelmiştir.

    debe: ışid denen örgüte maddi manevi destek veren, sempatizanı olan, savunan herkesi allah kahır etsin. şehit olan kardeşlerimizin ailelerin yaşadıkları acıların bin beterini yaşayın. allah ülkemizi ve askerlerimizi bu video'daki gibi beyni yontulmuş sürüden korusun.

  • hindistan'la ilgili olarak internet aleminde mutlaka karşımıza bir şekilde üretim görüntüleri çıkan yemekler.

    bu yemeklerin yapılmasında bazı şartlar var, şartların sağlanmasına göre yemeğin orijinal hindistan sokak lezzetleri sınıfına girip girmediğini tespit ediyoruz. buradan sonrasını dikkatli okuyunuz, vedat abi (bkz: vedat milor) bu işi para alıp yapıyor ama ben tamamen bedava yapıyorum. amaç amme hizmeti.

    - mazot kıvamında kızartma yağı.
    en önemli kıstasımız bu. eğer hindistan'da sokakta pişirilen bir yemeği gerçek sokak lezzetinden saymak istiyorsak mutlaka malzemelerin içine atılıp kızartılması gereken mazot renginde bir yağa ihtiyacımız var.

    - yumurta
    içeriğinde yumurta olmaksızın sokakta pişirilen bir hint yemeği kesinlikle gerçek bir sokak lezzeti değildir. yumurta o yemeğin içinde mutlaka olacak arkadaş. ancak haşlanmış olarak tercih etmiyoruz, kırılmış olması önceliğimiz. ancak şöyle terbiyesizler hem haşlanmış hem de kırılmış olanı aynı yemeğin içine atıyor ki bu çok ayıp birşey ve tavuk görse tavukluğundan utanır o derece ayıp sokak lezzeti kültüründe. (yalnız bu videonun 15:20. dakikasındaki görüntü hakikaten iğrenç, eklerken benim bile midem kalktı ööğyk!!!)

    - sahlep kıvamında sıvılaştırılmış un bulamacı
    kesinlikle olması gereken bir malzeme. hatta yemeğin kendisi. eğer büyük bir kaşıkla veya küçük bir çanakla alınıp pişirme sacına dökülüyor ve sonra fıyttıdı fıyttıdı diyerek dairesel hareketlerle saca yayılıyorsa o zaman gerçek bir sokak lezzetine yaklaşıyoruz demektir.

    - kurum bağlamış çukur sac
    sokakta pişen yemeğe gerçek lezzetini verecek olan önemli malzemelerden biri simsiyah olmuş, kurum bağlamış çukur pişirme sacı. özellikle içine birikmiş mazotumsu yağ ve harst harst diye sacın tüm metalini sökercesine üzerine sürtülen spatulası ile bu sac olmazsa olmaz malzememiz. bu sacın tavalaştırılmış veya biraz daha büyütülerek kazanvari versiyonları da mevcut ancak öz hakiki sokak lezzeti diyorsak yozlaşmış olanlarını 2.plana atmak durumundayız.

    - korna sesi
    bu faktör yemeğimize tad anlamında bir katkısı olmayacak bir unsur ama o yemeğin gerçek bir sokak lezzeti sayılması için aradığımız diğer bir önemli şey. lütfen şu sesi dinleyin, ve aşçının elleri ile yakaladığı melodik ahenge odaklanın. (arkaplana dikkat) hep mideyi beslemek olmaz, biraz da ruhunuzun doyması gerekiyor.

    - pis bir mekan
    normalde yanına bile yanaşmayacağınız, adımınızı attığınızda en hafif ihtimalle tifüs kapabileceğiniz bir ortamın olması gerekiyor. uzmanlar olarak bizim favorimiz mumbai (ex.bombay) sokaklarında yoğun egzos gazı ve açıktan akan lağım/suların olduğu, mümkünse kalabalık dipdibe bir mekan ve buralar istenen lezzetin ve samimiyetin yakalanması için birebir. temsili ortam.

    - esmer aşçı
    yemeğe asıl lezzetini veren, ayağında terliği, dökülen üstü başı, yağlı saçı, 3 günlük sakalı ile sürekli makine gibi çalışan bir aşçı tüm lezzetlerin harmanlanmasında ve garantili lezzet füzyonunun oluşmasında başroldeki kişidir. bu kişinin ufak şovlar yapması, işine odaklanırken aslında müşteriye damak lezzeti kadar görsel bir mutluluğu da sunması asıl arzulanan noktadır. eğer bu kişi yemeğin üzerine 40 tane şeyi parmaklarını batıra batıra atıyorsa, yemeğin mıncıklamadığı bir yerini bırakmıyorsa gerçek bir ustayla ve gerçek bir sokak lezzetiyle karşı karşıyasınız demektir. yalnız sigorta filan olmayacak adamda ona göre.

    buraya kadar olanlar gerek şarttı. bundan sonrakiler opsiyonel şeyler.
    - yemeğe konan 50 tane sos/baharat.
    - tezgahın arkasında aşçıya yardımcı olan, para alıp veren ve aynı ellerle yemeği müşteriye ileten yancı.
    - yemeğe atılan sebzeler içinde mutlaka arpacık soğan, biber ve soya filizi olması. (ki aslında yumurta ve sahlep kıvamındaki un bulamacının asli yemek unsuru olduğunu düşünürsek bunlar çok da değerlendirmeye alınmayabilir.)

    evet sevgili sözlükçüler şu anda artık siz de bir sokak lezzeti uzmanı sayılırsınız. hindistan'a gitmeden önce gerekli aşıları yaptırmanız halinde bu lezzetleri dibine kadar yaşamanız ve hint sokak kültürünün tadını çıkarmanızı dilerim.

    hindistan sokak yemekleri sektörünün emekçi üyelerini saygıyla selamlıyoruz.

    edit: some improvements

  • başlık: cuma namazında hoca yerimi değiştirdi

    1. önümdeki adamdan bakıyorum diye hoca yerimi değiştirdi beyler, sağımda solumda, önümde kimse yok biriniz yardım edin.

  • cemal süreya , çok iyi anlaştığı için kız kardeşiyle evlendirmek ister ahmed arif'i. ahmed arif kabul eder durumu. der ki cemal süreya " evlen kız, türkiye nin en iyi şairi". ertesi gün için randevulaşılır. ankara'da zafer çarşısının önünde buluşacaklar. cemal süreya ile kız kardeşi ayten beklerler ama ahmed arif gelmez bir türlü. sonradan öğrenirler ki temiz bir gömleği olmadığı için gelememiş.