ent2tel

syd barrett

nevi $ahsına münhasır, floydianların varolu$ sebebi. kayıp gitmesi ne acı...

aslında 60'lardan sonra doğmu$ birçok floydian gibi pink floyd'u onu $arkıları ile sevmeye ba$lamadım. yaratıcılıkta onun bayrağını devralan roger waters ile müziğin doruk noktasına tırmandık. kulağımız buna hazır olduğu zaman her floydian gibi psychedelic müzik ile tanı$tık. yaratıcılığın ayrı bir mecraya vardığı bu diyarda rehberimizdi syd. uyu$turucu etkisinde yapılmı$ olsun olmasın ayık bir insanı allak bullak edecek bir etkisi vardı üzerimizde. bike $arkısını ilk dinlediğimde çocuksuluğundan ötürü rahatsız olmu$tum. dinledikçe içindeki masumiyeti, saflığı, sevgiyi ve syd'in her zaman çocuk kalan yanını gördüm. belki waters; "interstellar overdrive çaldığımız günlere geri dönmek istemem" demi$ olabilir ama o zamanlardaki floyd tarzının leziz psychedeliasını da daha sonra göremiyoruz. tamam, lsd gibi melanetleri kullanarak bu $arkıları yazabilmek için zihnini açtı fakat bu yüzden de hayatının içine etti.

açıkça söylemekte sakınca yok, syd ayrıldıktan sonraki pink floyd dönemini daha çok seviyorum. mamafih burada sıklıkla içine dü$tüğümüz hata $u: pink floyd'un 1968 yılından sonra syd barrett'ı içermediğini dü$ünmek. belki syd gruptan ayrılmak zorunda kalmı$tı, fakat neredeyse tüm $arkılarda (ona ithaf edilmi$ olmayanlarda bile) onun izlerini görüyoruz. freko^* ne güzel söylemi$; "pink floyd özünde pink floyd'dur arkadaş! demin de dediğimiz gibi, artık "yaşayan" tabirini kullanmamız gereken üyeleri halihazır resmin etrafındaki dört kenarı oluştururken, bir yerde durmalarını sağlayan asıldıkları çivi olmuştur syd barrett..."

1965 yılında sevdiği iki bluesgitaristinin^** isimlerinin ardından gruba isim babalığı yaparak, milyonlarca floydian olmasını sağladı. that group s something i can t explain dedirtti. ama erken ula$tığı $öhreti kaldıramadı, hayatı abartılı bir biçimde de olsa kendince ya$adı... göz göre göre eriyip gitti...

kendisini tanımadım veya sahnede görme $ansına sahip olamadım. akrabam da değildi fakat aileden birini kaybetmi$ gibi hissediyorum.cambridge'in bir kö$esinde belki bir vegetable man olarak ya$asa da... i$te burada ke$ke diyor insan. çılgın elmas belki 35 yıldır parlamıyordu fakat kendi kö$esinde huzur bulduğunu tahmin ediyordum. $imdi o elmas gerçekten gökyüzünde parlayacak...

^*
belki vesile olur da ya$ayan efsanelerin kafasına artık dank eder. live 8'de bir araya geldikten sonra bile "çocukluğu" bırakmayan dörtlü, wish you were here'in daha çok anlam kazandığı $u zamanlarda syd'in anısına birle$ip^* 7 temmuz 2006 adına bir saygı duru$una bulunurlar. kimbilir, belki o'nun için son bir albüm, anma konserleri yaparlar...
pink floyd üyeleri de ölebiliyormu$ ya, çok geç olmadan...^*

shine on you crazy diamond...!

devamını okuyayım »