lise arkadaşları

• başka bir başlıkta, bu başlığın konusuna girdiğimi fark edip geldim buraya.
  
  lise arkadaşlığı, birbirini gerçekten seven, birbirine kötü niyet beslemeyen, samimiyetini veren, cebinde olanı birbirine harcayan-hiç hesap yapmaksızın birbirinden sakınmayan, içinde tüm olanı korkmadan birbirine anlatabilen, birbirini güldüren, kötü günde destek veren, arayan-soran ve birbirini görmediğinde içten özleyen arkadaşlıklardı...
  
  hangi ara bu kadar yaş aldık da anı oldu şimdi bunlar. ve hangi ara bu arkadaşlıkları kurmak imkânsız oldu bu kadar. insan inanamıyor ya.
  şimdi şimdi dank ediyor insanın kafasına.
  birbirini görmek için heyecanlanmak diye bir şey vardı o zamanlar. vakit kollardık buluşmak, bir araya gelmek için. aynı yatağı, aynı su bardağını, aynı sigarayı paylaşırdık. derdi kederi anlatır, rahatlardık. aşk acılarını ya da sevgililer ile geçirilen her dakikayı atlamadan dinler ya da dinlenirdik. hakikaten beraber ağlar beraber gülerdik. ne çok şey bulurduk anlatacak birbirimize... gece evde geçirilen saat bitsin ve sabah olsun da yine bir araya gelelim isterdik.
  
  şimdi sabahları 5 dakika fazla uyumanın hesabını yapan ben, farklı lisede okuyan arkadaşımla okul saatinden önce biraz görüşebilmek için gün ağrımadan kalkar, yeri gelir kar kış demeden yürüyerek o saatlerde (sabah 6'da) açık olduğunu keşfettiğimiz bir börekçide buluşurdum. yahu yok o muhabbetin tadı hiçbir yerde.
  
  sözün özü, bitti o enerji, o dönem. ama hayatımda, boğazıma şimdi şimdi düğüm olan çok güzel lise arkadaşlıklarım oldu. lise arkadaşlığının güzelliği başka.
  
  her neredeyseler, umarım hepsi çok mutludur ve belki ben de akıllarına geliyorumdur.