özata ayan

• kendisine talebe olmak ile müşerref olduğum güzel insan. kendisine her “hocam” deyişimde “estağfurullah ne hocası ya hu” diyen bir insana talebe olmak çok büyük bir müşerrefiyettir. kendisiyle bir dakika daha fazla geçirebilmek için her şeyi bırakır koşarım.
  
  yaptığı her taksim gözlerimi dolduruyor. vurduğu her mızrap gönlüme dokunuyor. tanbur icrasından ötede bir müzisyendir işte özata hocamız, özata ağabeyimiz. kendisi mensubu olduğu istanbul tarihi türk müziği topluluğunun en mühim müzisyenlerinden biri. öyle ki, topluluğun grafik işlerini gönüllü yapmaktadır. bu benim yapabildiğim bir şey, neden yapmayım demektedir. kim kurar bu cümleleri ya hu.
  
  işim gereği çalıştığım bir arkadaş var. çocuğun mottosu şu “para konuşmadan iş yapmam.”. yani para konuşmadan iş yapmayan birisi. hayatta her şey para mı be mübarek. bırakın bu işleri. gönül nerede, muhabbet nerede!?
  
  özata hocamın ise para herhalde en son konusudur. allah da böyle kişilere çokça bereketli rızık veriyor. gani gani de versin. en güzelleri onların olsun.
  
  tüm sanatkarlara, daha doğrusu ben sanatkarım diyenlere; varlığıyla, sanatıyla, kişiliğiyle, eserleriyle, azmi ve çalışkanlığıyla örnektir. bilmeyen herkes onu bilsin. gitsin elini öpsün. çok seviyoruz kendilerini. allah başımızdan eksik etmesin.
  
  ekleme: link bu ne güzel ne içten bir tınıdır hocam. ah..