ahmet haşim

• sairlerin en garibi. bu niteleme bizzat sairin kendisine aittir: ahmet kutsi tecer ile birlikte sairi hasta yataginda ziyarete giden ahmet hamdi tanpınar, yanından ayrılmak için ayağa kalktıklarında, onun, "sairlerin en garibi öldü" mısrasını söylediğini kaydederler. bu garip kimsesiz, zavallı anlaminda midir yoksa çözümlemesi ve açıklaması zor anlamindaki garip midir bilmiyorum. ama bendeki yeri geçen yüzyılın tüm şairlerine kıyasla hep farkli oldu. ilkgençliğimde anlamlandiramadığım ama duymaktan haz aldığım şiirleri sonraları seslerin ötesine geçip anlam diyarlarinda debelendiğim şiirler oldu. çok sonraları ise seslerle örülü bir halı üzerinde anlamin anlamsızlaştığı his ve ruh iklimlerine birer seyahat oldular tıpkı onun frankfurt seyahatnamesi gibi. ben onu nitelemeye kalkışsam 'soluk ve titrek ışıkla aydınlanan koskoca bir hayal perdesinin arkasında varolmayı seçmiş bir büyük yalnızlık' derdim. belki de bu yüzden benim için çok önemli bir şair.