ekşi itiraf

• evde oturmuş ölecek miyim yaşayacak mıyım diye bekliyorum, bu hayat benim için benim gibiler için cehennem bunu bir kez daha anladım. etraf fakirin, orta hallinin emeğini hakkını sömürüp zengin olan insanlarla dolu ve sanki hepsi toplanıp dünyayı, sömürdüğümüz bu insanlara nasıl daha çok cehennem ederiz diye düşünüp duruyor. artık sadece parası olanın kıymeti var "parasından dolayı" onurun, gururun, şerefin, doğrunun hiçbir anlamı kalmadı, herkes çok kaba herkes çok bencil insanlar birbirini kırmaktan birbirine hayatı çekilmez kılmaktan hiç çekinmez oldular, karşımdaki kişi neden böyle diye düşünmüyorlar empati yapmıyorlar herkes çok bencil. diğer tarafta bunları bize dayatan bir sistem var tüm enerjimizi, hayallerimizi ruhumuzu emip sadece kendi emelleri doğrultusunda çalıştıran bir sistem, biz bu sistemin pilleri gibiyiz bizi enerjimiz bitinceye kadar kullanıyor ve bitince de derin bir çukura koyup yok olmaya terk ediyor. bizler sadece fizyolojik olarak canlıyız bu sistem ruhumuzu çoktan öldürdü. oysaki tek istediğim huzur, hiçbir şeyde gözüm yok ne parada ne mülkte, tek istediğim ruhumun huzur bulup saplandığı bataklıktan kurtulabilmesi, çok şey istemiyorum senden hayat ne olur bana artık kibar davran ne olur bana huzur ver artık...