ağaç

• 18. ve 19. yüzyılın romantik manzara ressamları, doğaya o kadar takıntılıydılar ki, bir ağacın, dünyanın en yüce ve en güzel mucizesi olarak adlandırılması abartılı bir övgü asla olmazdı. bu yüzden, sanatçıların eserlerinde yer alan sembolizm yüklü ağaçlar, genellikle tuvalin merkezinde ve baş roldeydi.
  
  işte, doğanın olmazsa olmazı ağaçların, romantik dönem resim sanatında tasvir ediliş biçimlerine göre kazandıkları anlamlar:
  
  - tahrip olmuş ağaçlar: jasper francis cropsey, blasted tree, 1850
  izleyiciyi üzüntüden kahreden ağaçlardır.
  eski bir savaşta yaralanan, belki de yakın zamanda bir yıldırım çarpmasıyla korkunç şekilde tahrip olan ağaçlar, genellikle uğursuzluk veya terk edilmişlik ifadesidir. çünkü pastoral barışın bozulması, tanrı'nın gazabına işarettir. lakin burada önemli olan, kökleri toprağa tutunan ağacın hala yaşıyor olmasıdır. romantiklere göre, ölümden yaşama doğanın döngüsünü temsil eder.
  
  - yalnız ağaçlar: caspar david friedrich, yalnız ağaç, 1822
  izleyiciye bir büyük açtıran ağaçlardır.
  "siz hepiniz, ben tek!" mesajı verir. tek başına ayakta kalabilmeyi, sükuneti veya sessiz tefekkürü temsil eder. bu ağaçların tasvirinde görkemli bir yalnızlık hakimdir.
  
  - ölü ağaçlar: caspar david friedrich, meşe ormanında manastır, 1810
  izleyiciyi imana getiren ağaçlardır.
  olağanüstü bir kasvetle mezarlık veya harabe tasvirlerinde karşımıza çıkar. verdiği mesaj oldukça açıktır: ölüm. harabeye dönen en anıtsal yapılara veya mezarlıkların soğuk ve ıssız görüntüsüne eşlik eden kuru ağaçlar, yaşamın er ya da geç bittiğini, akıllı olmamız gerektiğini vurgular.
  
  - gökyüzüne ulaşan ağaçlar: ivan ayvazovski, istanbul, 1870
  izleyiciye umut ve dayanma gücü aşılayan ağaçlardır.
  başarının ve zafere ulaşmanın ifade biçimidir. ayrıca, cennetin yeryüzüyle bağlantısını ve ikisi arasındaki mücadelemizi sembolize eder. (evet, cennet gökyüzünde şekerim. ne sanmıştın ki?)
  
  - sarmaş dolaş ağaçlar: thomas gainsborough, gravenor ailesi, 1754
  grubun en ponçik ağaçlarıdır.
  kopmayan aile bağlarını ve aile fertlerinin birbirleriyle uyumunu sembolize eder. sarsılmaz sevginin ifade biçimidir.
  
  - boğumlu/budaklı dev ağaçlar: paul sandby, bridgenorth-shropshire, 1801
  son grubumuzdakiler ise, izleyiciye fonda the godfather film müziklerini dinleten ağaçlardır.
  romantiklerin antropomorfizme edilmiş bir şekilde tasvir etmeyi sevdikleri, hareketli, canlı ve devasa görünen ağaçlar, köklü geçmişi ve yıkılmaz gücü temsil eder.
  
  ağaçlar, romantik manzaralardaki sembolizmin sadece bir parçasıdır. ancak, sanatçılar için, hayal gücüyle yeniden yorumlanan ve dikkatle tasvir edilen doğanın gücünü gösteren birer penceredir.