husbands and wives

• woody allen'in en iyi filmlerinden. hakikaten karamsar kadin-erkek iliskileri, ve de ozellikle evlilik hakkinda. otobiyografi de ilginc bi sekilde ic ice filmle. mesela takside woody'yle konusurken yalnizca juliette lewis'in yuzunu gordugumuz mukemmel sahneyi ele alalim sayin sozlukculer. kadin woody'yi elestirir genel olarak; eserlerinde kadin-erkek iliskilerini cok basite indirgedigini, ince noktalarini gormezden gelip belli kutuplardan ibaretmis gibi davrandigini, dolayisiyla onlari degersizlestirdigini soyler. woody de farkindadir bunun, ama dramatik etkiyi artirmak, hikayeyi daha ilginc kilabilmek icin boyle yaptigini soyleyip kendini savunur. ki hakikaten de oyle yapmistir genelde. ama husbands and wives boyle degildir iste, woody hic bir uzerinden gecilmedik nokta, girilmemis delik birakmaz iliskiler konusunda. o zaman woody allen bir anlamda gunah cikarir o taksi sahnesinde diyebilir miyiz? diyebiliriz. diyelim.
  
  bir de, mukemmel biten filmlerden husbands and wives:
  
  --- spoiler ---
  
  en son sahnede yeni romaninin nasil gittigi sorusu uzerine sikintili bir woody:
  
  - "it's less confessional, more political. can i go, is this over?"
  
  der.
  
  --- spoiler ---
  
  kisisel hayatinda her sey kotu gittigi icin, onlardan kacabilmek icin alakasi olmamasina ragmen politik konulara girmistir romaninda. aynen boyle woody'm bir kalemde politik aktivistligi de siler atar.