geçmişini bilmeyen geleceğini yönlendiremez

• “dedem diyor ki, atalarının adlarını, kim olduklarını unutanlar, kötülük yapmaktan utanmazlarmış. çünkü o zaman insanın nasıl biri olduğunu ne çocukları bilirmiş ne de çocuklarının çocukları.”
  
  (bkz: beyaz gemi)
  
  geçmişini bilmeyen köksüzleşip ruhsuzlaşır da aynı zamanda. geleceğini yönlendirmek için tıpkı bir pergel misali merkeze alabilecek dayanağı olmalıdır insanın düzgün ilerleyebilmesi için. kökünü yitiren, iğnesini kaybetmiş pergel misali karalamalarla dolu bir yol çizer ancak kendine. öz önemli…
  
  geçmişteki atalarını tanımayan insan nasıl olsa iyi de olsam kötü de olsam yeni nesiller de beni hatırlamayacak diye erdemli olmayı bireysel temelde tutar. oysaki atalarının iyiliğini ananlar yeni nesiller tarafından da böyle anılmak için çabalarken atalarının kötülüğünü ananlar ise yeni nesiller tarafından öyle anılmamak için çabalar.