kulüp (dizi)

• 6-7 eylül olaylarının geçtiği sahnelerde kullanılan fotoğrafların gerçek olması bitirdi beni.
  
  durdurup inceledim hepsini tek tek. nasıl nefretle karışık bir coşku var insanların gözlerinde. komşularının değil de düşmanlarının hayatına saldırır gibi. sabah selam verdiğiniz, belki akşam evinde sizi ağırlayan insan, yalan bir haber ile nasıl da düşman oluveriyor bazen. insan ne kadar müsait nefret etmeye.
  
  kısaca, sahnelerde arkadan çalan şarkıları da eklersek, izlerken içime öküz oturdu, ağlayarak bitirdim diziyi. öyle boş boş izlemiyorsunuz da bir şeyleri sorguluyorsunuz.