arap alfabesinin mucize yaratımına müsaitliği

• ontoloji ve epistemoloji'nin akraba evliliğinden doğan bir garabet sonucu külli irade sahibi bir tek tanrı'yı düşünebiliyor olmamızı bile evreni onu düşünebileceğimiz şekilde var eden bir tanrı'nın varlığına kanıt gösterebilmiş olan evrensel mümin sabiti, bu tip konularda tesadüflerin de tesadüf olarak kodifiye edilmeyecek derecede planlı bir öngörü ile oluşturulduğunu savlar. yani, eğer ki arap alfabesi olası bir takım mucize çıkarımlarına meyilliyse, bu meyili de mümin'in temel aldığı külli irade parantez içerisinde tesadüfler ile açıklayamayız: tebliğ edilen hakikat'in doğada kendini tekrar etmeye müsait biçimlere yakın bir alfabeye sahip dilde yapılmış olması öncülüne bağlayıp, telos'a tevdi etmek de mümkündür. ol sebeptendir ki, bu nevi pratik varoluşsal çözümleme ve yapı bozumlarının hiç birisi idmanlı mümine sökmez.
  
  bunun başka bir çeşidini de evrim merkezinde gözlemleyebiliriz. evrim'e temel olan bütün iddia, kuram ve kanıtların bütününün iman'ı test etmek için varoluşa içkin bir düzenekle kurgulandığı, tam olarak bu sebepten evrim'in her dönem biçim değiştirdiğine inanılan aşamalı bir sınama süreci içinde saati çağımıza kurulmuş bir imtihan biçimi olduğu savlanabilir. yani sen ister maymunla ortak atadan gelioruz de, ister harun yahya'laş olası ve olmuş her türlü bulgu'yu bu kurgu içerisinde ehlileştirmek, evcilleştirmek mümkündür. iktidarı sağlama aldığına inandığından olacak, eylemsel anlamda yayıp, teori ruhbanlığa yattığı anda modernist diskurun metafizik teorilerle kafa kafaya kaldığı, kalacağı pat noktası bu'dur.
  
  ve fakat buna rağmen modernizm'in çocukları iktidarda doğa dura medyun oldukları hareketin dönüştürücü eylem geçmişini unutup, dayandıkları konumunun konsensus ve argümanla kurulduğu sanrısına kaptırdıklarından, olası çatışma ve çelişkilerde de salt argümana, ters tepmeye mahkum sarkazma, mizaha vurmaktan çekinmiyorlar. e frendli rimayndır: modernizm dünyayı sadece kuram ve argüman tabanındaki cevvalliği ile değil somut eylem tabanında dönüştürebildiği için daha etkin ve muteber olmuştur. bundandır ki yeni nesil teoloji merkezli aktif siyaset 20. yüzyılın (serbest piyasacı ve devletçi kapitalizm olmak üzere) başarısız ve yıkıcı modernist deneylerin ardından modernizm'in pratik faydası ve işlerliğini alıp teolojik, kozmolojik sabitlerle barıştırmaya çalışmakta (ara: batının al*), bizim coğrafyalarda sızıntı nevi neşriyatın ideal tip örnekleri olduğu bilimselci tavırla, bugünü ve varoluşu da, geçmişi ve geleneği de modernist önkabul ve soyutlamalar olmadan yeniden kurgulayarak dönüştürücü eyleme geri kazandırabilmektedir. intelligent design'ın dan, zig zag teorisine bilimsel formasyonu ortaokul seviyesinde kalmaya mahkum bir yığının algı, onay ve beğenisinin aynasından bakarsak bu yeni yöntem'in enfes bir başarı sağladığını, skeptic magazin'inden carl sagan'ına makul, mantıklı muallim fedai mangası elitizminin de, gerek elitizmin anlamlandığı reel değerler çerçevesine sıkışmışlığı ile, gerek bütün'ün elit olmaya engel kararlı başlangıç mesafesinin kapitalist mecburi eşitsizlik çerçevesinde sürekliliği sebebiyle kan kaybettiğini söyleyebiliriz.
  
  bütün bunlara rağmen modernist ekolün hala yöntemi bu tip kalınlıkları hesap edemeden peki ya kutuplarda oruç, peki ya allah'ın pi yi üç alması gibisinden kaba ispat metodundan ibaretleştirmiş olması çok üzücü; belki o da ilahi kurgunun bir parçasıdır.