dağ

• john ruskin "dağlar; doğanın başlangıcı ve bitişidir" demiş. sabahattin ali de dağlar isimli şiirinde şöyle bir dörtlük yazmış:
  
  "bir gün kadrim bilinirse,
  ismim ağza alınırsa,
  yerim soran bulunursa:
  benim meskenim dağlardır."
  
  doğduğum yörede bulunan ve 2000 metrenin üzerinde yüksekliğe sahip dağları izlediğim sayısız gün yaşadım. pencerenin yanına oturur, sadece bakardım. dağların zirvesine düşen ilk karları ve eriyen son kar birikintileri heyecanla takip ederdim. çocuk zihnimde o dağların ardında ne olduğunu hayal ederdim. şimdi, yıllar sonra, o eşsiz coğrafyadan kilometrelerce uzakta yaşarken hala rüyalarımda o dağların ardını görüyorum. irili ufaklı yerleşim yerleri, yaşlı ağaçlar ve sert kışlar canlanıyor bilinçaltımda. annem son zamanlarında, pencereden o dağları izler ve beni dağlara götürün derdi. genetik bir geçiş mi bilmiyorum, benim de aklımda hep o dağlar var. annemin doğduğu eve gidip, güneye bakan, dağları gören o pencereden seyre dalmak istiyorum çoğu an. başlangıcım o dağlardı, bitişim de o dağlar olsun.