izmir otogarı

• bütün otogarlar gibi kasvetlidir. nefret ettiğim yerler otogarlar. polyanna bile yarım saat sonrasında rakıya vurur kendini.
  
  bakımsız, izbe, yalnızlık kokulu yerler. renkler iç karartıcı. mimarileri bir tuhaf. içeride bir bağırış çağırış.
  
  sanırım bunların kaderi bu. bir kere inşa ediliyorlar. gerisi allah kerim.
  
  içim buz gibi oldu yemin ederim. otogar demeyin bana...
  
  edit: hay nereden yazdım bu entry'yi? otogardaki boş dondurma dolabının altında gece gece miyavlayan, kardeşlerinden ayrı düşmüş yalnız yavru kedi gibiyim. biri acilen bir xanax uzatsın.
  
  yemin ederim ekledikçe ekleyesim geliyor. bir de böyle aksaray aksaray diyen dolmuşçular gibi çağırmazlar mı? arkadaş o an mı karar veriyoruz nereye gideceğimize? evden mi kaçıyoruz? niye sayıyorsun şuraya buraya gidiyoruz, gel diye.