uzak (film)

• film bittiğinde "eee bu muydu?" diyerek filmden bir şey anlamadığınızı, hatta hayal kırıklığına uğradığınızı, o ödüller toplayan ve başyapıt denilen filmin bu film olamayacağını sanırsınız. ancak hayata devam ederken anlarsınız yanıldığınızı. çünkü o film hayatın ta kendisidir en klişe tabirle. yaşamınızın her dakikasından kareler taşır, aslında sürekli yaşadığınız ama görmezden gelmek istediğiniz olayları vurur suratınıza. işte öyle bir film uzak.
  
  uzun bir film, izlemesi sabır ister, çünkü bırakın sesi, müziği, yüksek sesli konuşmaları; film boyunca adam akıllı bir diyaloğa bile hasret kalıyorsunuz. bir karakter düşünün ki^*; bütün konuşmaları vızıltı şeklinde, hayatı evde masa başında çalışmak, televizyon karşısında pineklemek ve arada bir sahilde sigara içmek olsun. ancak bu kadar yalın ve sıkıcı bir karakterden bile başrol çıkabiliyor.
  
  film, esasında mahmutun değil, yusufun hikayesini anlatıyor ancak filmi izledikten sonra akılda kalan herşey mahmutla ilişkili. kafa karıştıran tek şey bu oldu.