harry potter

• en sevdiğim kitap serisi.
  
  kitabın özü aslında sevgi herşeyi yenerdir.
  
  bu bir çocuk kitabı olduğu için ve çocuklara sevgi aşılamak tabiri caizse görev olduğu için buna uygun yazılmıştır.
  
  harry çok iyi, çok güçlü bir büyücü değildir. annesi ile babasını çok erken yaşta kaybetmiş, sevgisiz eniştesi ve teyzesi ile büyütülmüş, tamamen sevgiye muhtaç büyümüştür. onun gözlerinden bizde bu büyülü dünyaya gireriz ve onun tecrübe ettiği şekilde bizde öğreniriz.
  
  ve her kitapta onun sevgisi, cesareti, iyi yürekliliği ya da yan karakterlerin sevgisi bir üst noktaya taşır.
  
  filmlerde harry çok üstün bir büyücüymüş gibi gösterilir. ancak kehanette voldemort'un bilmediği güce sahip olacak derken sadece 'sevgi' kast edilir.
  
  yoksa hermione, harry'in kendi tabiri ile ron, ölüm yiyenlerin çoğu, cedric hepsi harry den güçlüdür.
  
  ama mesele salt güç değildir. harry kelid aynasının önünde geceleri sabaha kadar annesi ile babasını izlerken mutludur. harry, ginny'yi kurtarmış ölmek üzereyken mutludur. harry 100 ruh emicinin karşısına çıkarken onu 13 yaşında yetişkin büyücülerin bile yapmakta zorlandığı kusursuz patronusu yaparken büyü gücüne değil, içinde annesi ile babasına karşı duyduğu bitmeyen özlem ve sevgi ile yapmaktadır. ( büyünün gücü çok büyük özlemlerden ve güçlü anılardan gelmektedir.) harry, şanı şöhreti kazanabilecekken cedric ile kupayı beraber alır, ölmek üzereyken voldemortun karşısına çıkar, 1 saniye geç kalmasının ölün riskine rağmen cedric'in cesedi geri götürür. sirius'u kurtarmak için imkansız göreve gider, voldi onu ele geçirdiğinde, sirius'u düşündüğünden kalbinden atar, arkadaşlarını kurtarmak için kehaneti feda eder. ve en sonunda kendisinin ölmesi gerektiğini öğrendiğinde tereddüt etmez, ölümün efendisi olmuştur. dobby'in mezarını elleriyle kazarken duyduğu keder ve sevgi onu korur.
  
  gene sevgisi onu kurtarır.
  
  keza snape sevgisiyle voldemort'u zihninden uzak tutar.
  
  sirius farelerle beslenir ama vaftiz oğlunu görmek için mağara da yaşar. ( 4. kitap)
  
  dumbledore, kızkardeşini görüp af dilemek için diriltme taşını takar ama ölümünü hazırlar, harry için tüm planı riske eder bu sirius'un ölümüne neden olur.
  
  ve sonunda harry voldemort la konuşurken, 'anlamıyorsun değil mi riddle?' deyip onu aşağılarken, sevginin ve kusursuz planın asanın nasıl voldiye ait olmadığını basit bir çocuğun, tüm zamanların en güçlü büyücüsünü sadece sevgi ile yendiğini gösterir.
  
  belki bir çocuk kitabı ama düşündüğümde gözlerim dolar. hayatta her zaman sevgiyle kalmak lazım.
  
  son yok edilecek düşman ölümdür. lily ve james.
  
  kalbin neredeyse hazinende oradadır.
  
  buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim.