roosevelt

• yeni albümü embrace geçtiğimiz cuma itibariyle ortamlara düştü. açıkçası sound anlamında roosevelt cephesinde yeni bir şey yok. ben de hiç şikayetçi değilim. synth-pop ezgilerinin elektrik gitarla harmanlanmasını hep sevmişimdir.
  
  albümde yucca mesa ve paralyzed şarkıları arasındaki bağlantıya bayıldım. aslında klasik bir intro + ana şarkı ilişkisi var ikisinin arasında, fakat yucca mesa tek başına üç buçuk dakika uzunluğunda ve sizi ana şarkıya geçmeden rahatlıkla dansettirebilir. intro demek haksızlık sanki. aradaki geçiş de çok yumuşak. bu iki parça albümün kalbi diyebiliriz.